Οι άνθρωποι, θεωρώ, αφήνουν καλώς ή κακώς, στις ζωές των γύρω, κατάλοιπα. Ανάλογα με την επένδυση που είχες (προφανώς) κάνει στον εκάστοτε άνθρωπο, τα κατάλοιπα είναι περισσότερα ή λιγότερα. Έντονα ή αδιάφορα. Κόκκινα ή γκρι.
Μπορείς να βρεις πολλές κατηγορίες καταλοίπων χωρίς ιδιαίτερη σκέψη... Υλικά, συναισθηματικά, ουσιαστικά ή ανούσια και στην δική μου περίπτωση ΜΟΥΣΙΚΑ.
Ο κάθε άνθρωπος ανέκαθεν στα μάτια μου, αφήνει μουσικά κατάλοιπα. Συνήθως μιλάμε για ένα τραγούδι που το έχω συνδέσει ιδιαίτερα με αυτόν και δυστυχώς, μετά το άτυπο "adieu" δύσκολα το ξανά ακούω. Και αυτό ξέρω πως είναι στενάχωρο... Βλέπετε η μουσική, δεν μου αρέσει να κόβεται από την ζωή μου έτσι άγαρμπα και απότομα.
Όταν ένα τραγούδι με μάγεψε συναισθηματικά μέσα σε ένα αμάξι κάποιο βράδυ και πλέον ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να το ξανά ακούσω, δεν μου αφήνει και την πιο γλυκιά γεύση στο στόμα...
Σωστά?
Ας το ακούσουμε λοιπόν, μια τελευταία φορά.
Μαζί...
ΕΠΕΙΔΗ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
Enjoy.
Beirut, The Gulag Orkestar
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment