Why write?

Τελικά αυτό που λένε, πως πρέπει να περνάς "λούκι" για να μπορείς να δημιουργήσεις, είναι μεγάλη αλήθεια.

Δεν θεωρώ πως βρίσκομαι σε "λούκι", απλά αυτήν την περίοδο νιώθω πως έχω τροφή να γράφω ότι μου κατεβαίνει στο μυαλό, για ώρες ολόκληρες! Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.

Με ρωτάτε γιατί;

Ίσως γιατί το έχω ανάγκη.
Ίσως γιατί διανύω μια από τις πιο ενδιαφέρουσες περιόδους. Βλέπετε, μπαίνει και βγαίνει κόσμος στην ζωή μου με απίστευτη ταχύτητα και το μόνο που είμαι ικανός να κάνω, είναι να παρατηρώ τις συμπεριφορές (καλές ή κακές, στενάχωρες ή χαρούμενες, παρορμητικές ή προβλεπόμενες) αυτών των ανθρώπων και να ενθουσιάζομαι με την μοναδικότητα του κάθε ένος. Πραγματικά δεν ξέρω τι μου ξημερώνει το επόμενο εικοσιτετράωρο και έχω να πω ότι αυτό είναι μοναδικό συναίσθημα!

Από την μια, είμαι άνθρωπος που μου αρέσει ο προγραμματισμός και τα πράγματα να γίνονται όπως τα έχω (ή έχουμε) σχεδιάσει. Όμως αυτό το "φλου" που αντιμετωπίζω τις τελευταίες εβδομάδες, έχει στοιχεία που μπορώ εύκολα να λατρέψω. (όμως όχι για μεγάλο χρονικό διάστημα...)

Έτσι λοιπόν, γράφω.
Εμπνέω και εμπνέομαι χωρίς να βλέπω ορίζοντα στο συναίσθημα που νιώθω την στιγμή που γράφω την πρώτη λέξη του ΚΑΘΕ άρθρου...

Δεν είμαι κουτός και μάτια έχω.
Ανάμεσά σας, υπάρχουν και haters. Άνθρωποι που διαφωνούν, εκνευρίζονται, κριτικάρουν, σχολιάζουν και γενικά πάνε λίγο κόντρα σε όλο αυτό που έχω φτιάξει εδώ. Μην ανησυχείτε αδέρφια μου. Διαβάζω και απορροφώ τα πικρόχολα σχόλιά σας, αλλά δεν δίνω μεγάλη σημασία... Άλλωστε δεν έχω σκοπό να σταματήσω, αυτό που κάνω. 

Υπομονή λοιπόν...

Όπως συνηθίζει να γράφει και μια φίλη μου:

"Spread the λαβ!"

-Lcfr.