Thursday, June 30, 2011
Parenthesis
Όταν ανοίγεις μια παρένθεση, καλό είναι να μπαίνεις στην διαδικασία, να καταφέρνεις να την κλείσεις με όποιο κόστος κουβαλάει μαζί της.
Άνοιξε λοιπόν μια, πριν κάποιο καιρό, (λίγο ή πολύ, δεν έχει σημασία) και σήμερα έκλεισε.
Με επιτυχία.
Μια και καλή.
Όπως πρέπει.
Αφού πρέπει.
)
-L.
Άνοιξε λοιπόν μια, πριν κάποιο καιρό, (λίγο ή πολύ, δεν έχει σημασία) και σήμερα έκλεισε.
Με επιτυχία.
Μια και καλή.
Όπως πρέπει.
Αφού πρέπει.
)
-L.
Ps. T' was fun.
Wednesday, June 29, 2011
Surprise!!
Υπάρχει κάποιος ανάμεσά σας, που δεν του αρέσουν οι εκπλήξεις?
(ο φίλος, στα πίσω-πίσω καθίσματα, που σήκωσε το χέρι του, παρακαλείτε να παραιτηθεί από την ζωή αμέσως!)
Εκπλήξεις, κάνω συχνά-πυκνά (εκεί που αξίζει και θέλω), χωρίς φυσικά να προδίδω τις προθέσεις μου με ερασιτεχνικές κινήσεις (hints, υπονοούμενα κτλ) και μου αρέσουν ιδιαίτερα, αφού δίνουν έναν εντελώς διαφορετικό τόνο στην εκάστοτε "σχέση". Είτε είναι φιλική είτε είναι ερωτική. Την σπρώχνει μπροστά με απρόσμενα θετικές εξελίξεις.
Όμως, ρωτάω...
Οι εκπλήξεις πρέπει ΠΑΝΤΑ να περιέχουν κάποιο υλικό αγαθό για να φτουρήσουν;
Θα είμαι ρηχός εάν πως πως τα υλικά αγαθά, οποίας αξίας και να είναι, δίνουν ένα έξτρα σπρώξιμο; Ρηχός ξε-ρηχός, είναι η αλήθεια. Όχι ότι μια έκπληξη, μιας παρουσίας ή ενός θετικού μηνύματος δεν είναι κάτι υπέροχο, αλλά...
...θα πάρουμε για παράδειγμα εμένα, που πριν αρκετά χρόνια πίσω, είχα πάει κάτω από το σπίτι της τότε κοπέλας που ήθελα (δακρύβρεχτη ιστορία, μην ρωτάτε), την πήρα τηλέφωνο και της είπα:
"....ο Γιάννης σε περιμένει από κάτω..."
Τρομαγμένη η ξανθιά κοπελίτσα, κατέβηκε διστακτικά στην είσοδο του σπιτιού της, για να καταλάβει ότι ο "Γιάννης" που είχα αναφέρει, δεν ήταν τίποτα άλλο από το καινούργιο cd του Γιάννη Σαββιδάκη που ήξερα καλά, πως λάτρευε. Το είχα αφήσει και είχα φύγει... (για να πω την αλήθεια, είχα κρυφτεί σαν άλλος Ninja, στον δίπλα κήπο για να απολαύσω την αντίδρασή της)
Φυσικά την συγκεκριμένη κοπέλα δεν την κέρδισα ποτέ, αλλά η ικανοποίηση της έκπληξης άξιζε! Όχι μόνο τα χρήματα για το cd, (έλεος) αλλά και όλα τα υπόλοιπα που έπρεπε να περάσω για να "οργανώσω" το σκηνικό εκείνο.
Bottom Line:
Οι εκπλήξεις βοηθάνε.
Δεν εγγυώνται απαραίτητα νικηφόρα αποτελέσματα αλλά βοηθάνε.
Το πιστεύω..
Συμβουλή:
Εάν έχετε σκοπό να κάνετε τέτοιου είδους εκπλήξεις, φροντίστε να μην τρομάξετε τον αποδεκτή και να τις κάνετε ΜΟΝΟ εάν είσαστε αφοσιωμένος 100%.
Go nuts και σας υποστηρίζω ένθερμα.
(ακόμα και σε εσένα φίλε μου, που είπες πως δεν σου αρέσουν οι εκπλήξεις... :) )
-Lcfr.
Ps. Α, και κάτι τελευταίο πριν φύγω... Θέλει ιδιαίτερα μεγάλη προσοχή το θέμα αυτό, μιας και πολλές φορές, στήνοντας το σκηνικό της έκπληξης, μπορεί να βρεθείτε εσείς μπροστά σε άλλου είδους εκπλήξεις! Και να είναι καλές είναι μια χαρά... Εάν είναι κακές... Ζήτω που καήκαμε...
(ο φίλος, στα πίσω-πίσω καθίσματα, που σήκωσε το χέρι του, παρακαλείτε να παραιτηθεί από την ζωή αμέσως!)
Εκπλήξεις, κάνω συχνά-πυκνά (εκεί που αξίζει και θέλω), χωρίς φυσικά να προδίδω τις προθέσεις μου με ερασιτεχνικές κινήσεις (hints, υπονοούμενα κτλ) και μου αρέσουν ιδιαίτερα, αφού δίνουν έναν εντελώς διαφορετικό τόνο στην εκάστοτε "σχέση". Είτε είναι φιλική είτε είναι ερωτική. Την σπρώχνει μπροστά με απρόσμενα θετικές εξελίξεις.Όμως, ρωτάω...
Οι εκπλήξεις πρέπει ΠΑΝΤΑ να περιέχουν κάποιο υλικό αγαθό για να φτουρήσουν;
Θα είμαι ρηχός εάν πως πως τα υλικά αγαθά, οποίας αξίας και να είναι, δίνουν ένα έξτρα σπρώξιμο; Ρηχός ξε-ρηχός, είναι η αλήθεια. Όχι ότι μια έκπληξη, μιας παρουσίας ή ενός θετικού μηνύματος δεν είναι κάτι υπέροχο, αλλά...
...θα πάρουμε για παράδειγμα εμένα, που πριν αρκετά χρόνια πίσω, είχα πάει κάτω από το σπίτι της τότε κοπέλας που ήθελα (δακρύβρεχτη ιστορία, μην ρωτάτε), την πήρα τηλέφωνο και της είπα:
"....ο Γιάννης σε περιμένει από κάτω..."
Τρομαγμένη η ξανθιά κοπελίτσα, κατέβηκε διστακτικά στην είσοδο του σπιτιού της, για να καταλάβει ότι ο "Γιάννης" που είχα αναφέρει, δεν ήταν τίποτα άλλο από το καινούργιο cd του Γιάννη Σαββιδάκη που ήξερα καλά, πως λάτρευε. Το είχα αφήσει και είχα φύγει... (για να πω την αλήθεια, είχα κρυφτεί σαν άλλος Ninja, στον δίπλα κήπο για να απολαύσω την αντίδρασή της)Φυσικά την συγκεκριμένη κοπέλα δεν την κέρδισα ποτέ, αλλά η ικανοποίηση της έκπληξης άξιζε! Όχι μόνο τα χρήματα για το cd, (έλεος) αλλά και όλα τα υπόλοιπα που έπρεπε να περάσω για να "οργανώσω" το σκηνικό εκείνο.
Bottom Line:
Οι εκπλήξεις βοηθάνε.
Δεν εγγυώνται απαραίτητα νικηφόρα αποτελέσματα αλλά βοηθάνε.
Το πιστεύω..
Συμβουλή:
Εάν έχετε σκοπό να κάνετε τέτοιου είδους εκπλήξεις, φροντίστε να μην τρομάξετε τον αποδεκτή και να τις κάνετε ΜΟΝΟ εάν είσαστε αφοσιωμένος 100%.
Go nuts και σας υποστηρίζω ένθερμα.
(ακόμα και σε εσένα φίλε μου, που είπες πως δεν σου αρέσουν οι εκπλήξεις... :) )
-Lcfr.
Ps. Α, και κάτι τελευταίο πριν φύγω... Θέλει ιδιαίτερα μεγάλη προσοχή το θέμα αυτό, μιας και πολλές φορές, στήνοντας το σκηνικό της έκπληξης, μπορεί να βρεθείτε εσείς μπροστά σε άλλου είδους εκπλήξεις! Και να είναι καλές είναι μια χαρά... Εάν είναι κακές... Ζήτω που καήκαμε...
RQoTD
I think I'm gonna take a break.
Το σκέφτομαι ΠΟΛΥ σοβαρά...
-L.
Ps. Ξέρω-ξέρω. Δεν είναι ερώτηση. Sue Me.
Το σκέφτομαι ΠΟΛΥ σοβαρά...
-L.
Ps. Ξέρω-ξέρω. Δεν είναι ερώτηση. Sue Me.
Tuesday, June 28, 2011
Change prt2
Πρέπει να καταλάβουμε κάτι και (για να πούμε ΟΛΗ την αλήθεια), εγώ πρώτος-πρώτος.
Δεν μπορείς και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να προσπαθείς να αλλάξεις κάποιον.
Ξεκινάς και γνωρίζεις έναν άνθρωπος που είναι "κάπως". Ξύπνα και κατάλαβε ότι δεν σου έδωσε κανείς το χρίσμα να μπορείς αυτοβούλως, να τον κανείς "αλλιώς" επειδή θα σε βόλευε και θα μπορούσες να λειτουργήσεις καλύτερα ΕΣΥ.
Οι εγωισμοί, όπως έχω πει στο παρελθόν μέσα από αυτές τις γραμμές (άρθρο: Egoism 2011), το 2011 και πέρα, δεν έχουν χώρο και δεν πρέπει να εξαπλώνουν τέτοιου είδους πλοκάμια.
Εάν είσαι λοιπόν, σε μια κατάσταση, που θα ήθελες να ήταν διαφορετική, (λίγο ή πολύ δεν έχει καμία απολύτως σημασία) μπορείς να κανείς ένα από τα δύο παρακάτω πράγματα:
-Ή δέχεσαι την κατάσταση όπως ΑΚΡΙΒΩΣ είναι (χωρίς εφηβικά ΜΑ και ΜΟΥ)
-Ή δέχεσαι την ζωή σου, χωρίς αυτήν!!
Όλα οι άλλες σκέψεις δεν είναι τίποτα άλλο από κολόνιες δεύτερης κατηγορίας, που δεν κάνουν απολύτως τίποτα.
Εάν το καλοσκεφτείς, οι δυο αυτές επιλογές είναι λειτουργικές. Μπορούν να σου λύσουν κάθε λογής γρίφο που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου. (θέλοντας και μη)
Ξανά λέω, εγωισμοί σε αυτά τα πράγματα δεν χωράνε αδέρφια...
(το ακούς Lcfr?)
Με αγάπη,
Ο προαναφερθείς δαίμονας.
Δεν μπορείς και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να προσπαθείς να αλλάξεις κάποιον.
Ξεκινάς και γνωρίζεις έναν άνθρωπος που είναι "κάπως". Ξύπνα και κατάλαβε ότι δεν σου έδωσε κανείς το χρίσμα να μπορείς αυτοβούλως, να τον κανείς "αλλιώς" επειδή θα σε βόλευε και θα μπορούσες να λειτουργήσεις καλύτερα ΕΣΥ.
Οι εγωισμοί, όπως έχω πει στο παρελθόν μέσα από αυτές τις γραμμές (άρθρο: Egoism 2011), το 2011 και πέρα, δεν έχουν χώρο και δεν πρέπει να εξαπλώνουν τέτοιου είδους πλοκάμια.
Εάν είσαι λοιπόν, σε μια κατάσταση, που θα ήθελες να ήταν διαφορετική, (λίγο ή πολύ δεν έχει καμία απολύτως σημασία) μπορείς να κανείς ένα από τα δύο παρακάτω πράγματα:
-Ή δέχεσαι την κατάσταση όπως ΑΚΡΙΒΩΣ είναι (χωρίς εφηβικά ΜΑ και ΜΟΥ)
-Ή δέχεσαι την ζωή σου, χωρίς αυτήν!!
Όλα οι άλλες σκέψεις δεν είναι τίποτα άλλο από κολόνιες δεύτερης κατηγορίας, που δεν κάνουν απολύτως τίποτα.
Εάν το καλοσκεφτείς, οι δυο αυτές επιλογές είναι λειτουργικές. Μπορούν να σου λύσουν κάθε λογής γρίφο που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου. (θέλοντας και μη)
Ξανά λέω, εγωισμοί σε αυτά τα πράγματα δεν χωράνε αδέρφια...
(το ακούς Lcfr?)
Με αγάπη,
Ο προαναφερθείς δαίμονας.
Monday, June 27, 2011
When Your Eyes Close
Ήρθε λοιπόν, η στιγμή να μου δανείσετε, για ακόμα μια φορά, τα καλοσχηματισμένα σας αυτάκια και ίσως λίγο από το γούστο σας.
Καιρό τώρα, περίμενα το συγκεκριμένο τραγούδι να κυκλοφορήσει στο YouTube, για να μπορέσω ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να το μοιραστώ μαζί σας. Το θεωρώ αν όχι το καλύτερο, ένα από τα καλύτερα τραγούδια της συγκεκριμένης μπάντας, που στο παρελθόν μας έχει συνηθίσει σε ανάλογου επιπέδου άσματα.
Φυσικά, μιλάω για τους Puressence με το τραγούδι "When Your Eyes Close" από τον τελευταίο δίσκο τους.
Δεν έχω λόγια (για ακόμα μια φορά) να περιγράψω τις διαστάσεις αυτής εδώ της μπαλάντας και δεν είναι τυχαίο ότι όταν την άκουσα πριν κανένα δίμηνο πρώτη φορά, σε ένα Internetικο ραδιόφωνο της Αγγλίας, έμεινα με ανοιχτό το στόμα...
Τόσο καιρό μετά, είμαι ΑΚΟΜΑ με ανοιχτό το στόμα... Αλήθεια ακούστε το. Θα με θυμηθείτε...
Καιρό τώρα, περίμενα το συγκεκριμένο τραγούδι να κυκλοφορήσει στο YouTube, για να μπορέσω ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να το μοιραστώ μαζί σας. Το θεωρώ αν όχι το καλύτερο, ένα από τα καλύτερα τραγούδια της συγκεκριμένης μπάντας, που στο παρελθόν μας έχει συνηθίσει σε ανάλογου επιπέδου άσματα.
Φυσικά, μιλάω για τους Puressence με το τραγούδι "When Your Eyes Close" από τον τελευταίο δίσκο τους.
Δεν έχω λόγια (για ακόμα μια φορά) να περιγράψω τις διαστάσεις αυτής εδώ της μπαλάντας και δεν είναι τυχαίο ότι όταν την άκουσα πριν κανένα δίμηνο πρώτη φορά, σε ένα Internetικο ραδιόφωνο της Αγγλίας, έμεινα με ανοιχτό το στόμα...
Τόσο καιρό μετά, είμαι ΑΚΟΜΑ με ανοιχτό το στόμα... Αλήθεια ακούστε το. Θα με θυμηθείτε...
Για να βλέπω τα iLikes να ρέουν...
Άντε να σας δω...
-Lcfr.
Ps. Τα iLikes τα ζητάω για να δω τι σας αρέσει και τι όχι.. Προσπαθώ να σας ψυχολογήσω για να βελτιώνω τα posts μου...
Πειράζει?
-Lcfr.
Ps. Τα iLikes τα ζητάω για να δω τι σας αρέσει και τι όχι.. Προσπαθώ να σας ψυχολογήσω για να βελτιώνω τα posts μου...
Πειράζει?
Opposites
Δευτέρα σήμερα και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος, να ξεκινήσεις την εβδομάδα σου?
Με μια ανατροπή ενός χιλιοειπωμένου ρητού, που θα ταράξει το σύμπαν ολόκληρο.
Brace yourselves!
"Τα ετερώνυμα έλκονται"
Αυτό ισχυρίζεται ο πολύς κόσμος, που μασουλάει τα 24ωρα χωρίς να σκέφτεται και πολύ (έχω ξανά πει μέσα από αυτές τις γραμμές, ότι ο Έλληνας, ΔΕΝ είναι και το πιο σκεπτόμενο ων στον κόσμο.)
Ίσως αγαπημένοι μου αναγνώστες, να έλκονται. Όμως αυτή η έλξη εντοπίζεται μονάχα στην αρχή και τις περισσότερες φορές διαρκεί για μικρό χρονικό διάστημα. Μέχρι να καταλάβουν τελικά, πόσο διαφορετικά πράγματα ζητούν.
Πόσο δηλαδή, ετερώνυμα άτομα είναι.
Δεν μπορώ να πω...
Αυτού του είδους η "μαγιά" έχει "δέσει" και σε εμένα στο παρελθόν, με τα γνωστά και αναμενόμενα «δακρύβρεχτα» σκηνικά, που ακολουθούν μετά από κάθε χωρισμό.
Στο μυαλό μου βλέπετε, τα ετερώνυμα είναι σαν ένα ζευγάρι, που περιμένει διαφορετικούς συρμούς στο Μετρό. Στέκονται απέναντι-απέναντι στην ίδια στάση, στέλνουν φιλάκια ο ένας στον άλλον και θέλουν να αγκαλιαστούν με πάθος, αλλά οι άχαρες γραμμές του τρένου τους εμποδίζει. Ξέρουν πολύ καλά (κι ας το κρύβουν εκείνη την στιγμή) ότι τα βαγόνια που περιμένουν, έχουν διαφορετικές πορείες και εντελώς διαφορετικούς προορισμούς. Όσο και να τους "χαζεύουν" οι γύρω, οι ίδιοι ξέρουν ότι όλο αυτό, έχει ημερομηνία λήξης.
Στάση "Άγιος Δημήτριος" η μια...
Στάση "Εθνική Άμυνα" ο άλλος...
Ξεκινούν λοιπόν, από την στάση "Ακρόπολη" με πανομοιότυπο εισιτήριο, αλλά δυστυχώς, με εντελώς διαφορετικούς προορισμούς.
Ο τυχερός της υπόθεσης είναι αυτός που φτάνει στον προορισμό του χωρίς αλλαγή συρμού. Direct που λένε και οι Άγγλοι. Αυτός που πρέπει να αλλάξει ενδιάμεσα, βαγόνι, τρώει συνήθως το λούκι και καθυστερεί να φτάσει εκεί που ΠΡΕΠΕΙ να φτάσει...
Ναι, αγαπημένοι μου αναγνώστες.
Μιλάω μεταφορικά.
Τόσο μεταφορικά, ούτε μεταφορική εταιρία να ήμουν.
Nice way to start a week, huh?
-Lcfr.
Ps. Θα ακολουθήσει αργότερα, ΕΠΙΚΟ τραγούδι. Τόσο επικό που, η εξίσου επική ταινία Braveheart, θα ωχριά μπροστά του... Stay Tuned.
Με μια ανατροπή ενός χιλιοειπωμένου ρητού, που θα ταράξει το σύμπαν ολόκληρο.
Brace yourselves!
"Τα ετερώνυμα έλκονται"
Αυτό ισχυρίζεται ο πολύς κόσμος, που μασουλάει τα 24ωρα χωρίς να σκέφτεται και πολύ (έχω ξανά πει μέσα από αυτές τις γραμμές, ότι ο Έλληνας, ΔΕΝ είναι και το πιο σκεπτόμενο ων στον κόσμο.)
Ίσως αγαπημένοι μου αναγνώστες, να έλκονται. Όμως αυτή η έλξη εντοπίζεται μονάχα στην αρχή και τις περισσότερες φορές διαρκεί για μικρό χρονικό διάστημα. Μέχρι να καταλάβουν τελικά, πόσο διαφορετικά πράγματα ζητούν.
Πόσο δηλαδή, ετερώνυμα άτομα είναι.
Δεν μπορώ να πω...
Αυτού του είδους η "μαγιά" έχει "δέσει" και σε εμένα στο παρελθόν, με τα γνωστά και αναμενόμενα «δακρύβρεχτα» σκηνικά, που ακολουθούν μετά από κάθε χωρισμό.
Στο μυαλό μου βλέπετε, τα ετερώνυμα είναι σαν ένα ζευγάρι, που περιμένει διαφορετικούς συρμούς στο Μετρό. Στέκονται απέναντι-απέναντι στην ίδια στάση, στέλνουν φιλάκια ο ένας στον άλλον και θέλουν να αγκαλιαστούν με πάθος, αλλά οι άχαρες γραμμές του τρένου τους εμποδίζει. Ξέρουν πολύ καλά (κι ας το κρύβουν εκείνη την στιγμή) ότι τα βαγόνια που περιμένουν, έχουν διαφορετικές πορείες και εντελώς διαφορετικούς προορισμούς. Όσο και να τους "χαζεύουν" οι γύρω, οι ίδιοι ξέρουν ότι όλο αυτό, έχει ημερομηνία λήξης.Στάση "Άγιος Δημήτριος" η μια...
Στάση "Εθνική Άμυνα" ο άλλος...
Ξεκινούν λοιπόν, από την στάση "Ακρόπολη" με πανομοιότυπο εισιτήριο, αλλά δυστυχώς, με εντελώς διαφορετικούς προορισμούς.
Ο τυχερός της υπόθεσης είναι αυτός που φτάνει στον προορισμό του χωρίς αλλαγή συρμού. Direct που λένε και οι Άγγλοι. Αυτός που πρέπει να αλλάξει ενδιάμεσα, βαγόνι, τρώει συνήθως το λούκι και καθυστερεί να φτάσει εκεί που ΠΡΕΠΕΙ να φτάσει...
Ναι, αγαπημένοι μου αναγνώστες.
Μιλάω μεταφορικά.
Τόσο μεταφορικά, ούτε μεταφορική εταιρία να ήμουν.
Nice way to start a week, huh?
-Lcfr.
Ps. Θα ακολουθήσει αργότερα, ΕΠΙΚΟ τραγούδι. Τόσο επικό που, η εξίσου επική ταινία Braveheart, θα ωχριά μπροστά του... Stay Tuned.
Sunday, June 26, 2011
Sunday Japanese Girl
Κάλλιο αργά παρά ποτέ δεν λένε?Γεμάτη Κυριακή η σημερινή και ελπίζω να ήταν το ίδιο ενδιαφέρουσα και για εσάς!
Η Yuri λοιπόν, συνεχίζει να μας μαγεύει με τα χορευτικά της, έτσι για να πάει καλά η εβδομάδα που ξημερώνει αύριο...
Enjoy!
-Lcfr.
Saturday, June 25, 2011
BookStore
Amazon.com
Ελευθερουδάκης
Public.gr
Wgsmith.co.uk
Όλα αυτά είναι μεγάλα βιβλιοπωλεία που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να πουλούν βιβλία κάθε είδους. Μικρά, μεγάλα, ενδιαφέροντα, εκπαιδευτικά, ιστορικά, ρομαντικά, πολεμικά και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Είναι τοοοοόσα πολλά σε αριθμό, που χάνεις τα λογικά σου, όταν προσπαθείς να φανταστείς τα χρόνια που πρέπει να αφιερώσεις για να διαβάσεις ένα τόσο δα μικρό ποσοστό τους.
Ανοίγεις ένα βιβλίο λοιπόν, μυρίζεις τις φρέσκες σελίδες και ξεκινάς να το διαβάσεις γνωρίζοντας πολύ καλά, ότι στην πίσω-πίσω σελίδα, η τελευταία λέξη είναι: "Τέλος"
Αρκετές φορές, ανυπομονείς να δεις τι θα γίνει στο τέλος. Άλλες φορές δεν φτάνεις καν σε αυτό, γιατί αποφάσισες (σαν άλλος δρακόντειος δικτάτορας) να δημιουργήσεις ένα πρόωρο finale, επικαλούμενος λίγο ή ΚΑΘΟΛΟΥ ενδιαφέρον, κλείνοντας το βιβλίο στα μέσα του. Αρκετές όμως φορές, ζεις τόσο έντονα το περιεχόμενο, που όσο βλέπεις τις σελίδες που σου μένουν στο δεξί μέρος του βιβλίου να λιγοστεύουν, σε πιάνει άγχος και στεναχώρια.
"...τελειώνει..." *σκέφτεσαι*
"...τελειώνει και δεν θέλω..."
Η πρώτη σου αντίδραση είναι να διαβάζεις με χαμηλότερο ρυθμό, για να διαρκέσει όσο μπορείς περισσότερο.
"...μια σελίδα την ημέρα..."
Είναι αρκετό;
"...όχι..αλλά είναι μια λύση... Δεν θέλω να τελειώσει..." *απαντάς*
Σκέφτηκες ποτέ ότι το βιβλίο αυτό είναι η ζωή σου;
"...όχι..."
Σκέψου λοιπόν το εξής: Το βιβλίο που κρατάς αυτήν εδώ την μαγική στιγμή στα χέρια σου, είναι μια κατάσταση που ζεις. Την ζεις έντονα και σου αρέσει. Έχεις καταλάβει ότι τις σελίδες στην δεξιά πλευρά του βιβλίου μπορείς να τις αυξήσεις κατά τo δοκούν;
"...δηλαδή?" *αναρωτιέσαι*
Συνέχισε να διαβάσεις αδερφέ μου.. Οι σελίδες από κάποιο σημείο και μετά, θα σταματήσουν να μειώνονται γιατί πολύ απλά, εσύ ο ίδιος θα προσθέτεις λευκές, χώρις καν να το σκέφτεσαι. Θα το κάνεις επειδή θέλεις, επειδή ΜΠΟΡΕΙΣ και στο κάτω-κάτω, επειδή οι υπάρχουσες δεν σου φτάνουν...
Τυχερέ φίλε μου... Τα όρια του τόμου που θα φτιάξεις, είναι αντίστοιχα ΜΟΝΟ με τα όρια της φαντασίας σου.
Δημιούργησε.
Προσέθεσε.
Διάβαζε.
Ζήσε.
Το βιβλίο και τα ματιά σου...
-Lcfr.
Ελευθερουδάκης
Public.gr
Wgsmith.co.uk
Όλα αυτά είναι μεγάλα βιβλιοπωλεία που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να πουλούν βιβλία κάθε είδους. Μικρά, μεγάλα, ενδιαφέροντα, εκπαιδευτικά, ιστορικά, ρομαντικά, πολεμικά και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Είναι τοοοοόσα πολλά σε αριθμό, που χάνεις τα λογικά σου, όταν προσπαθείς να φανταστείς τα χρόνια που πρέπει να αφιερώσεις για να διαβάσεις ένα τόσο δα μικρό ποσοστό τους.
Ανοίγεις ένα βιβλίο λοιπόν, μυρίζεις τις φρέσκες σελίδες και ξεκινάς να το διαβάσεις γνωρίζοντας πολύ καλά, ότι στην πίσω-πίσω σελίδα, η τελευταία λέξη είναι: "Τέλος"
Αρκετές φορές, ανυπομονείς να δεις τι θα γίνει στο τέλος. Άλλες φορές δεν φτάνεις καν σε αυτό, γιατί αποφάσισες (σαν άλλος δρακόντειος δικτάτορας) να δημιουργήσεις ένα πρόωρο finale, επικαλούμενος λίγο ή ΚΑΘΟΛΟΥ ενδιαφέρον, κλείνοντας το βιβλίο στα μέσα του. Αρκετές όμως φορές, ζεις τόσο έντονα το περιεχόμενο, που όσο βλέπεις τις σελίδες που σου μένουν στο δεξί μέρος του βιβλίου να λιγοστεύουν, σε πιάνει άγχος και στεναχώρια."...τελειώνει..." *σκέφτεσαι*
"...τελειώνει και δεν θέλω..."
Η πρώτη σου αντίδραση είναι να διαβάζεις με χαμηλότερο ρυθμό, για να διαρκέσει όσο μπορείς περισσότερο.
"...μια σελίδα την ημέρα..."
Είναι αρκετό;
"...όχι..αλλά είναι μια λύση... Δεν θέλω να τελειώσει..." *απαντάς*
Σκέφτηκες ποτέ ότι το βιβλίο αυτό είναι η ζωή σου;
"...όχι..."
Σκέψου λοιπόν το εξής: Το βιβλίο που κρατάς αυτήν εδώ την μαγική στιγμή στα χέρια σου, είναι μια κατάσταση που ζεις. Την ζεις έντονα και σου αρέσει. Έχεις καταλάβει ότι τις σελίδες στην δεξιά πλευρά του βιβλίου μπορείς να τις αυξήσεις κατά τo δοκούν;
"...δηλαδή?" *αναρωτιέσαι*
Συνέχισε να διαβάσεις αδερφέ μου.. Οι σελίδες από κάποιο σημείο και μετά, θα σταματήσουν να μειώνονται γιατί πολύ απλά, εσύ ο ίδιος θα προσθέτεις λευκές, χώρις καν να το σκέφτεσαι. Θα το κάνεις επειδή θέλεις, επειδή ΜΠΟΡΕΙΣ και στο κάτω-κάτω, επειδή οι υπάρχουσες δεν σου φτάνουν...
Τυχερέ φίλε μου... Τα όρια του τόμου που θα φτιάξεις, είναι αντίστοιχα ΜΟΝΟ με τα όρια της φαντασίας σου.
Δημιούργησε.
Προσέθεσε.
Διάβαζε.
Ζήσε.
Το βιβλίο και τα ματιά σου...
-Lcfr.
Friday, June 24, 2011
Mistakes prt2
Πριν καιρό, είχα αναλώσει αυτές εδώ τις γραμμές, γράφοντας για τα λάθη που έχω κάνει μέσα στις πρώτες 65ημέρες του 2011.
Λάθη από εδώ, λάθη από εκεί, λάθη και παραπέρα. (ορίστε το τότε άρθρο).
Εάν παρατηρήσατε στο τέλος του, γράφω πως δεν μετανιώνω για αυτά, ούτε για λίγα λεπτά της ημέρας.
Και έτσι είναι.
Αλήθεια.
Από τότε μέχρι σήμερα λοιπόν, ο ρυθμός των λαθών έχει μειωθεί δραματικά, αλλά ρε διάολε, δεν λέει να μηδενιστεί με τίποτα. Ή έστω να ελαχιστοποιηθεί!!
Πλέον όμως, πιστεύω ότι το εγωιστικό: "μην μετανιώνετε για τα λάθη σας" έχει χάσει την ουσία και το έντονο χρώμα του. Εάν σκεφτεί κανείς πως ο εγκέφαλος ΜΟΝΟΣ του, βάζει την ταμπέλα "λάθος" σε οποία κίνηση κάνουμε, τότε θα καταλάβει ότι εάν δεν την μετανιώναμε δεν θα ήταν λάθος αλλά κάτι με εντελώς διαφορετικό χαρακτηρισμό...
Εγώ;
Δεν σας κρύβω ότι 2-3 μεγάλα λάθη (του 2011) τα έχω μετανιώσει στον υπερθετικό βαθμό με αποτέλεσμα να νιώθω ότι πρέπει να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου, για να τα φτιάξω. Γνωρίζοντας εξαρχής πως δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχω...
Ξέρουμε όμως όλοι, πως ο όρος σιγουριά και λάθος δεν είναι πιασμένα χέρι-χέρι. Εάν είσαι όμως ΣΙΓΟΥΡΟΣ για τα θέλω σου, τα ΛΑΘΗ σου, μπορούν να μεταμορφωθούν σε επένδυση και μέλλον. (με ότι αυτό κουβαλάει μαζί του)
Φτάνεις στο σημείο, κάτι τέτοιες στιγμές και αναρωτιέσαι, τι στον διάολο σκεφτόσουν την στιγμή που έκανες τα λάθη που έχεις μετανιώσει και παρακαλάς, να εφευρεθεί μια μηχανή του χρόνου, όχι για να πας πίσω και να μην τα κάνεις, αλλά για να κλότσαγες σαν άλλος Σαραβάκος, τον τότε εαυτό σου, φωνάζοντάς του:
"ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΜΑΔΕΡΦΑΚΕΡ???"
-Lcfr.
Ps. Την πρώτη Ιουλίου, λοιπόν, θα είμαστε στην Τράπεζα για την εξαργύρωση των επιταγών, που μας έρχονται από τα ξένα...
Λάθη από εδώ, λάθη από εκεί, λάθη και παραπέρα. (ορίστε το τότε άρθρο).
Εάν παρατηρήσατε στο τέλος του, γράφω πως δεν μετανιώνω για αυτά, ούτε για λίγα λεπτά της ημέρας.
Και έτσι είναι.
Αλήθεια.
Από τότε μέχρι σήμερα λοιπόν, ο ρυθμός των λαθών έχει μειωθεί δραματικά, αλλά ρε διάολε, δεν λέει να μηδενιστεί με τίποτα. Ή έστω να ελαχιστοποιηθεί!!
Πλέον όμως, πιστεύω ότι το εγωιστικό: "μην μετανιώνετε για τα λάθη σας" έχει χάσει την ουσία και το έντονο χρώμα του. Εάν σκεφτεί κανείς πως ο εγκέφαλος ΜΟΝΟΣ του, βάζει την ταμπέλα "λάθος" σε οποία κίνηση κάνουμε, τότε θα καταλάβει ότι εάν δεν την μετανιώναμε δεν θα ήταν λάθος αλλά κάτι με εντελώς διαφορετικό χαρακτηρισμό...
Εγώ;
Δεν σας κρύβω ότι 2-3 μεγάλα λάθη (του 2011) τα έχω μετανιώσει στον υπερθετικό βαθμό με αποτέλεσμα να νιώθω ότι πρέπει να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου, για να τα φτιάξω. Γνωρίζοντας εξαρχής πως δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχω...
Ξέρουμε όμως όλοι, πως ο όρος σιγουριά και λάθος δεν είναι πιασμένα χέρι-χέρι. Εάν είσαι όμως ΣΙΓΟΥΡΟΣ για τα θέλω σου, τα ΛΑΘΗ σου, μπορούν να μεταμορφωθούν σε επένδυση και μέλλον. (με ότι αυτό κουβαλάει μαζί του)
Φτάνεις στο σημείο, κάτι τέτοιες στιγμές και αναρωτιέσαι, τι στον διάολο σκεφτόσουν την στιγμή που έκανες τα λάθη που έχεις μετανιώσει και παρακαλάς, να εφευρεθεί μια μηχανή του χρόνου, όχι για να πας πίσω και να μην τα κάνεις, αλλά για να κλότσαγες σαν άλλος Σαραβάκος, τον τότε εαυτό σου, φωνάζοντάς του:
"ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΜΑΔΕΡΦΑΚΕΡ???"
-Lcfr.
Ps. Την πρώτη Ιουλίου, λοιπόν, θα είμαστε στην Τράπεζα για την εξαργύρωση των επιταγών, που μας έρχονται από τα ξένα...
Thursday, June 23, 2011
Hit And Run
Τελικά την έμπνευση, μπορείς να την βρεις εκεί που πραγματικά δεν περιμένεις. Στην προκειμένη περίπτωση, ένα χθεσινό σχόλιό σας, με έκανε να σκεφτώ τους Hit & Runners.
Για τους αδαείς φίλους μου, θα πρέπει να πω, πως ο Hit & Run άνθρωπος, είναι αυτός που, "χτυπάει" και φεύγει. Και όταν γράφω "χτυπάει", εννοώ πως ταράζει τα νερά του αλλού με κάποιον τρόπο (μήνυμα, τηλεφώνημα κτλ) και αμέσως μετά να εξαφανίζεται.
Μην γελιέστε.
Όσοι το κάνουν αυτό, το κάνουν μιας και κάποιοι άλλοι τους δίνουν το περιθώριο και τον αέρα να το κάνουν. Βλέπουν λοιπόν, πως αυτό "περνάει" με τα "θύματα" τσιμπάνε κάθε φορά και συνεχίζουν ξανά και ξανά, χωρίς ενδοιασμούς και δεύτερες σκέψεις.
Επειδή, λοιπόν, το έχω κάνει στο παρελθόν (και δεν είμαι από τους ντροπαλούς που δεν θα το παραδεχθούν για να είναι αρεστοί) μπορώ να σας πω, πως οι λόγοι είναι πολλοί που ένας άνθρωπος μπαίνει σε αυτήν την διαδικασία. Ο σημαντικότερος όλων, όπως μπορείτε εύκολα να καταλάβετε, είναι η επιβεβαίωση. Το να δεις, εάν μπορείς να έχεις τον άλλον "απίκο" (που λένε) ακόμα και μετά το πέρας της (όποιας) σχέσης.
Εδώ και αρκετό καιρό, όλο αυτό το θέμα το κοιτάζω εντελώς ανάποδα. Πρέπει να σας πω, πως ΔΕΝ είναι και το καλύτερο και πιο έντιμο πράγμα, που μπορείς να κανείς στον απέναντι.
Ναι-ναι.
Παραδέχομαι πως η γεύση που έχεις στο στόμα σου, την στιγμή της επιβεβαίωσης, είναι νεκταρική, αλλά καλό είναι να σκέφτεσαι και τον άλλον. Να βάλεις το μυαλό σου να σκεφτεί πως ίσως αυτός, να έχει κάνει κόπο για να βάλει μερικά πράγματα πίσω του για να μπορέσει να κοιτάξει μπροστά και ΕΣΥ με ένα απλό μήνυμα που δεν σου στοιχίζει τίποτα (ίσως μερικά λεπτά του ευρώ), τα κανείς όλα σκόνη στον αέρα και του αφήνεις φεύγοντας μια ζωή μπουρδέλο (με συγχωρείτε για τα γαλλικά μου)
Εκτός και εάν είσαι μάγκας και οι επιταγές που υπογράφεις, μπορούν να εξαργυρωθούν με πράξεις.
Εάν ναι, τότε σου βγάζω το καπέλο.
Εάν όμως όχι, δεν λέει αδερφέ...
Σταματά, γιατί κανείς κακό.
-Lcfr.
P.S. Δεν θέλω να ξεχνάτε πως "Hit and Run" άνθρωποι, είναι και αυτοί που "εκμεταλλεύονται" σεξουαλικά κάποιον και την επόμενη ημέρα, "μην τον είδατε τον Παναή". (κάποια στιγμή θα το αγγίξω και αυτό το θέμα)
Για τους αδαείς φίλους μου, θα πρέπει να πω, πως ο Hit & Run άνθρωπος, είναι αυτός που, "χτυπάει" και φεύγει. Και όταν γράφω "χτυπάει", εννοώ πως ταράζει τα νερά του αλλού με κάποιον τρόπο (μήνυμα, τηλεφώνημα κτλ) και αμέσως μετά να εξαφανίζεται.
Μην γελιέστε.
Όσοι το κάνουν αυτό, το κάνουν μιας και κάποιοι άλλοι τους δίνουν το περιθώριο και τον αέρα να το κάνουν. Βλέπουν λοιπόν, πως αυτό "περνάει" με τα "θύματα" τσιμπάνε κάθε φορά και συνεχίζουν ξανά και ξανά, χωρίς ενδοιασμούς και δεύτερες σκέψεις.
Επειδή, λοιπόν, το έχω κάνει στο παρελθόν (και δεν είμαι από τους ντροπαλούς που δεν θα το παραδεχθούν για να είναι αρεστοί) μπορώ να σας πω, πως οι λόγοι είναι πολλοί που ένας άνθρωπος μπαίνει σε αυτήν την διαδικασία. Ο σημαντικότερος όλων, όπως μπορείτε εύκολα να καταλάβετε, είναι η επιβεβαίωση. Το να δεις, εάν μπορείς να έχεις τον άλλον "απίκο" (που λένε) ακόμα και μετά το πέρας της (όποιας) σχέσης.Εδώ και αρκετό καιρό, όλο αυτό το θέμα το κοιτάζω εντελώς ανάποδα. Πρέπει να σας πω, πως ΔΕΝ είναι και το καλύτερο και πιο έντιμο πράγμα, που μπορείς να κανείς στον απέναντι.
Ναι-ναι.
Παραδέχομαι πως η γεύση που έχεις στο στόμα σου, την στιγμή της επιβεβαίωσης, είναι νεκταρική, αλλά καλό είναι να σκέφτεσαι και τον άλλον. Να βάλεις το μυαλό σου να σκεφτεί πως ίσως αυτός, να έχει κάνει κόπο για να βάλει μερικά πράγματα πίσω του για να μπορέσει να κοιτάξει μπροστά και ΕΣΥ με ένα απλό μήνυμα που δεν σου στοιχίζει τίποτα (ίσως μερικά λεπτά του ευρώ), τα κανείς όλα σκόνη στον αέρα και του αφήνεις φεύγοντας μια ζωή μπουρδέλο (με συγχωρείτε για τα γαλλικά μου)
Εκτός και εάν είσαι μάγκας και οι επιταγές που υπογράφεις, μπορούν να εξαργυρωθούν με πράξεις.
Εάν ναι, τότε σου βγάζω το καπέλο.
Εάν όμως όχι, δεν λέει αδερφέ...
Σταματά, γιατί κανείς κακό.
-Lcfr.
P.S. Δεν θέλω να ξεχνάτε πως "Hit and Run" άνθρωποι, είναι και αυτοί που "εκμεταλλεύονται" σεξουαλικά κάποιον και την επόμενη ημέρα, "μην τον είδατε τον Παναή". (κάποια στιγμή θα το αγγίξω και αυτό το θέμα)
RQoTD
"Τι θα μπορούσες να αποχωριστείς από τις συνήθειές σου,
για να κερδίσεις καθ' ολοκληρία, κάτι που θέλεις απίστευτα πολύ?"
...διερωτάται ο Διακριτικός Δαίμων, Lcfr.
RQoTD
Αποφάσισα λοιπόν, να εμπλουτίσω το περιεχόμενο, με ένα καθημερινό post με τίτλο:
RQoTD
Δηλαδή «Random Question of The Day»
Θα γράφω δηλαδή, μια ερώτηση που με ταλαιπωρεί, με σκοπό απλά να την μοιραστώ μαζί σας.
Από εκεί και πέρα εσείς, ελεύθερα και αβασάνιστα, μπορείτε να βάλετε τον εαυτό σας στα παπουτσάκια μου και να προσπαθήσετε να δώσετε την δική σας απάντηση.
Οι ώρες που θα την ανεβάσω, θα είναι άκυρες.
Από το πρωί, μέχρι τα άγρια μεσάνυχτα. So, check often. Ποτέ δεν ξέρεις πότε μια κρίσιμη ερώτηση θα έχει μπλοκάρει το μυαλό μου...
-Lcfr.
Ps. Τελικά είμαι πολύ περίεργος άνθρωπος ε; heh...
RQoTD
Δηλαδή «Random Question of The Day»
Θα γράφω δηλαδή, μια ερώτηση που με ταλαιπωρεί, με σκοπό απλά να την μοιραστώ μαζί σας.
Από εκεί και πέρα εσείς, ελεύθερα και αβασάνιστα, μπορείτε να βάλετε τον εαυτό σας στα παπουτσάκια μου και να προσπαθήσετε να δώσετε την δική σας απάντηση.
Οι ώρες που θα την ανεβάσω, θα είναι άκυρες.
Από το πρωί, μέχρι τα άγρια μεσάνυχτα. So, check often. Ποτέ δεν ξέρεις πότε μια κρίσιμη ερώτηση θα έχει μπλοκάρει το μυαλό μου...
-Lcfr.
Ps. Τελικά είμαι πολύ περίεργος άνθρωπος ε; heh...
Wednesday, June 22, 2011
Where Is My Mind?
Λοιπόν,
Πριν κάποιες ημέρες, έτυχε και είδα το "Sucker Punch".
Μια ταινία πεταμένα λεφτά και ένα μεγάλο χάσιμο χρόνου, που καλό θα είναι να την αποφύγετε, όπως εγώ αποφεύγω την Έλλη Κοκκίνου.
Παρόλα αυτά, κατάφερα να ξεχωρίσω μια επικών διαστάσεων διασκευή του "Where Is My Mind" των Pixies, που πραγματικά, μου έχει πάρει τα μυαλά και δεν μου τα έχει φέρει ακόμα πίσω!!
Σαν καλοκάγαθος δαίμων, την μοιράζομαι ΑΜΕΣΩΣ μαζί σας, μιας και από ότι έχω καταλάβει, μπορείτε (πλέον) να αξιολογείτε (και να επιβραβεύετε) την ποιοτική και αξιόλογη μουσική που (πλέον) βάζω.
Ακούστε το και χαθείτε στην ποιότητα που προσφέρουν ο Yoav και η Emily Browning. Θα με θυμηθείτε.
Αλήθεια.
Οι αντιδράσεις σας, είναι για άλλη μια φορά, κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενες. (όποιος πατήσει iDon'tLike, να ξέρει πως στα μάτια μου, είναι άνθρωπος που δεν ξέρει να νιώθει! :) )
Where Is My Mind λοιπόν...
Πριν κάποιες ημέρες, έτυχε και είδα το "Sucker Punch".
Μια ταινία πεταμένα λεφτά και ένα μεγάλο χάσιμο χρόνου, που καλό θα είναι να την αποφύγετε, όπως εγώ αποφεύγω την Έλλη Κοκκίνου.
Παρόλα αυτά, κατάφερα να ξεχωρίσω μια επικών διαστάσεων διασκευή του "Where Is My Mind" των Pixies, που πραγματικά, μου έχει πάρει τα μυαλά και δεν μου τα έχει φέρει ακόμα πίσω!!
Σαν καλοκάγαθος δαίμων, την μοιράζομαι ΑΜΕΣΩΣ μαζί σας, μιας και από ότι έχω καταλάβει, μπορείτε (πλέον) να αξιολογείτε (και να επιβραβεύετε) την ποιοτική και αξιόλογη μουσική που (πλέον) βάζω.
Ακούστε το και χαθείτε στην ποιότητα που προσφέρουν ο Yoav και η Emily Browning. Θα με θυμηθείτε.
Αλήθεια.
Οι αντιδράσεις σας, είναι για άλλη μια φορά, κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενες. (όποιος πατήσει iDon'tLike, να ξέρει πως στα μάτια μου, είναι άνθρωπος που δεν ξέρει να νιώθει! :) )
Where Is My Mind λοιπόν...
-Lcfr.
Abduction
Την Δευτέρα, έλαβα το παρακάτω e-mail που, όπως έχω ξανακάνει στο παρελθόν, θα το μοιραστώ μαζί σας, μιας και το θεωρώ εξαιρετικά όμορφο και καλογραμμένο:
Γνωρίζεις κάποιον. (Όπως).
Σε μαγεύει. (Περιέργως).
Θέλεις. (Ότι)
Ζητάς. (Ότι).
Δεν παίρνεις τίποτα.
Περιμένεις. (Όσο).
Υπομονή. (Όση).
Μέχρι ποτέ; (Άγνωστο).
Περιμένεις κι άλλο. (Λογικό).
Παρίσι. (Oκ).
Restart. (Όμορφα).
Psit. (Πιο όμορφα).
Φτού κι από την αρχή.
Διεκδικείς ξανά. (Διακριτικά).
Ίσως περισσότερα. (Διακριτικότερα).
Απαγωγή. (Αργή).
Μυαλού.
Σκέψης.
Διάθεσης.
Θέλεις περισσότερα. (Όσα).
Ξέρεις πως δεν σε "παίρνει" να τα ζητήσεις.
Υπομονή. (Ξανά).
Απαγωγή. (Ξανά).
Υπομονή. (Ξανά).
Απαγωγή. (Ξανά).
Όμορφη απαγωγή από πλοκάμια που δεν γνωρίζεις.
Κι όμως.
-Lcfr.
Υ.Γ. Οποίος κατάλαβε ότι ο αποστολέας ήμουν εγώ, κερδίζει το τίποτα. Σας την έφερα.
Υ.Γ.2 Καινούργιο ή παλιό σκηνικό; Ποιός ξέρεις?
Γνωρίζεις κάποιον. (Όπως).Σε μαγεύει. (Περιέργως).
Θέλεις. (Ότι)
Ζητάς. (Ότι).
Δεν παίρνεις τίποτα.
Περιμένεις. (Όσο).
Υπομονή. (Όση).
Μέχρι ποτέ; (Άγνωστο).
Περιμένεις κι άλλο. (Λογικό).
Παρίσι. (Oκ).
Restart. (Όμορφα).
Psit. (Πιο όμορφα).
Φτού κι από την αρχή.Διεκδικείς ξανά. (Διακριτικά).
Ίσως περισσότερα. (Διακριτικότερα).
Απαγωγή. (Αργή).
Μυαλού.
Σκέψης.
Διάθεσης.
Θέλεις περισσότερα. (Όσα).
Ξέρεις πως δεν σε "παίρνει" να τα ζητήσεις.
Υπομονή. (Ξανά).
Απαγωγή. (Ξανά).
Υπομονή. (Ξανά).
Απαγωγή. (Ξανά).
Όμορφη απαγωγή από πλοκάμια που δεν γνωρίζεις.
Κι όμως.
-Lcfr.
Υ.Γ. Οποίος κατάλαβε ότι ο αποστολέας ήμουν εγώ, κερδίζει το τίποτα. Σας την έφερα.
Υ.Γ.2 Καινούργιο ή παλιό σκηνικό; Ποιός ξέρεις?
Tuesday, June 21, 2011
Riddle Solution
Ήρθε η ώρα της απάντησης του σημερινού γρίφου...
ZzzzzzzZZzzzzZzZzZZzzZzZzzzzZzzzZ
Ο ύπνος βρε κουτά...
Όσοι μου στείλατε SMS και το βρήκατε, κερδίσατε μια μπύρα κερασμένη.
(κι ας μην είμαι μαζί :) )
Και μόλις τελείωσα το αυριανό άρθρο, και πρέπει να πω, πως δεν βλέπω την ώρα να το ανάβασω..
Yup, είναι τόσο καλο, που ακόμα και σε εμένα αρέσει...
Nighty-Night αδέρφια μου.
-Lcfr.
Ps. Πολυ Βουγιουκλάκη έχει το προγράμμα,σήμερα και δεν με βλέπω καλά...
ZzzzzzzZZzzzzZzZzZZzzZzZzzzzZzzzZ
Ο ύπνος βρε κουτά...
Όσοι μου στείλατε SMS και το βρήκατε, κερδίσατε μια μπύρα κερασμένη.
(κι ας μην είμαι μαζί :) )
Και μόλις τελείωσα το αυριανό άρθρο, και πρέπει να πω, πως δεν βλέπω την ώρα να το ανάβασω..
Yup, είναι τόσο καλο, που ακόμα και σε εμένα αρέσει...
Nighty-Night αδέρφια μου.
-Lcfr.
Ps. Πολυ Βουγιουκλάκη έχει το προγράμμα,σήμερα και δεν με βλέπω καλά...
Riddle
Για σήμερα, σας έχω έναν γρίφο. (περίεργο ε?)
Εάν ρωτάτε "γιατί" η απάντηση είναι: "επειδή μπορώ" και "επειδή θέλω". (Μην ξεχνάτε πως εδώ κουμάντο κάνω ΜΟΝΟ ΕΓΩ! :) )
Ελπίζω λοιπόν, να μπορείτε να τον λύσετε, μιας και πρώτων είστε τσακάλια και δεύτερον, δεν είμαι και ο καλύτερος στους γρίφους :)
Πάμε λοιπόν:
Όταν τον έχεις, θέλεις περισσότερο.
Όταν δεν τον έχεις τον θες.
Όταν σου λείπει, φαίνεται.
Όταν τον έχεις σε μεγάλες ποσότητες, επίσης φαίνεται.
Μπορεί να σταματήσει χωρίς μεγάλη προσπάθεια.
Άλλοι τον "ψωνίζουν" εύκολα και άλλοι όχι.
ΠΑΝΤΑ συνοδεύεται.
Έρχεται σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις (η μία υπάγεται στην κατηγορία της αρρώστιας)
Μπορεί να είναι εκκωφαντικός.
Σου εμφανίζει κρυφά πάθη, χωρίς να σε ρωτήσει εάν θέλεις να τα μάθεις.
Εάν τον ζητήσεις από κάποιον άλλο, θα παρεξηγηθείς (κατά πάσα πιθανότητα).
Μπορεί να σου στοιχίσει πολύ ακριβά.
Βγαίνει και σε θεραπεία.
Προσφέρει εναλλακτικές πραγματικότητες και παραφυσικά σκηνικά.
Κρύβεται και σε ένα απλό χαπάκι.
Ο χειρότερός του "εχθρός", συνήθως βρίσκεται κοντά μας διαρκώς.
Σε κάνει να ξεχνάς.
Σε κάνει να θυμάσαι.
Σε κάνει να ξεφεύγεις.
Σε κάνει ομορφότερο.
Σου προκαλεί πονοκέφαλο.
Είναι γλυκός.
Τι είναι;
Εάν έχετε την απάντηση, να μου την στείλετε με SMS :P
Αλλιώς, εάν έχω διάθεση, μπορεί να την ανεβάσω το βραδάκι.
-Lcfr.
Sunday, June 19, 2011
Things I LOVE
Ήρθε λοιπόν, η ώρα να ανεβάσω την λίστα με τα πράγματα που αγαπώ...
Την μουσική,
Το γράψιμο, (duh!)
Την μαύρη sambuca, (με 2 παγάκια)
Να ξυπνάω μέσα στην νύχτα και κοιτάζοντας το ρολόι να συνειδητοποιώ πως έχω ακόμα 2+ ώρες ύπνου,
Την επικοινωνία,
Τις τρεις τελείες στο τέλος των προτάσεών μου...
Τα ποπ κόρν,
Την ειλικρίνεια, (όλοι μας)
Την Apple, (iPhone, iPad, Macbook)
Τον κορμό σοκολάτας,
Τις εκπλήξεις,
Τα μηνύματα στο κινητό μου, εκεί που δεν το περιμένω, (από άτομα που δεν περιμένω)
Τα δημητριακά με γάλα,
Τις γεμάτες ημέρες,
Την Scarlett Johansson, (μπάσταρδε Sean Pean σε ψάχνω!)
Την Megan Fox, (γιατί μετά από μια ξανθιά, επιβάλλεται μια μελαχρινή)
Τα μικρά καθημερινά πράγματα,
Τα τρένα,
Το γιαούρτι,
Τον χειμώνα,
Την Ιαπωνία, (με ότι αυτό συνεπάγεται)
Την γκρίνια, (εάν παρατηρήσετε καλά, την Γκρίνια την έχω και στα πράγματα που μισώ)
Την ζήλια,
Τον ύπνο,
Οτιδήποτε nerd,
Να "καβαλάω" με το αριστερό μου πόδι, τα πόδια του ανθρώπου που κοιμάται δίπλα μου,
Να νιώθω στο σινεμά, ότι και ο διπλανός μου διασκεδάζει με την ταινία όσο και εγώ,
Να πετάω pop-corn στον διπλανό μου κατά την διάρκειά της ταινίας,
Κάθε είδους Θρίλερ, (ψυχολογικά, splatter κτλ)
X-files,
Τα zombies, (σε ταινίες, σε comics, σε οτιδήποτε! Δώσε μου zombies και πάρε μου την ψυχή)
Να βρίσκω κέρματα στον δρόμο,
Να πετυχαίνω οτιδήποτε στόχο είχα βάλει,
Να με ξαφνιάζουν,
Να μου κάνουν δώρα, (πρωτότυπο)
Να με φωνάζουν με το ψευδώνυμό μου,
Τις Κυριακάτικες βόλτες στη Ραφήνα, με τον Mephisto,
Το παγωτό μηχανής,
Την εποχή των ιπποτών,
Την στιγμή που η έμπνευση θα με χτυπήσει στον ώμο,
Την ταινία "Eternal Sunshine Of A Spotless Mind"
Τις μπαντάνες στα μαλλιά των γυναικών,
Τα γυαλιά μυωπίας στις γυναίκες,
Τους ανθρώπους που διεκδικούν,
Να μου λένε καληνύχτα με SMS λίγο πριν κοιμηθούν,
Να περιμένουν την απάντηση μου, για να κοιμηθούν :)
Angry birds,
Gaming Girls,
Τα "psit" (οποίος κατάλαβε-κατάλαβε)
Το περίεργο της υπόθεσης είναι, ότι οι περισσότεροι από εσάς, θέλατε να δείτε πρώτα αυτά που μισώ...
Δεν σας κακολογώ βέβαια.. Εξακολουθείτε να είστε αξιολάτρευτοι...
Πριν προχωρήσω, πρέπει να σας πω, ότι η λίστα δεν έχει καμία λογική σειρά και ότι μου ερχόταν το έγραφα...
Πριν προχωρήσω, πρέπει να σας πω, ότι η λίστα δεν έχει καμία λογική σειρά και ότι μου ερχόταν το έγραφα...
So, here we go...
Things I LOVE
Την μουσική,
Το γράψιμο, (duh!)
Την μαύρη sambuca, (με 2 παγάκια)
Να ξυπνάω μέσα στην νύχτα και κοιτάζοντας το ρολόι να συνειδητοποιώ πως έχω ακόμα 2+ ώρες ύπνου,
Την επικοινωνία,Τις τρεις τελείες στο τέλος των προτάσεών μου...
Τα ποπ κόρν,
Την ειλικρίνεια, (όλοι μας)
Την Apple, (iPhone, iPad, Macbook)
Τον κορμό σοκολάτας,
Τις εκπλήξεις,
Τα μηνύματα στο κινητό μου, εκεί που δεν το περιμένω, (από άτομα που δεν περιμένω)
Τα δημητριακά με γάλα,
Τις γεμάτες ημέρες,
Την Scarlett Johansson, (μπάσταρδε Sean Pean σε ψάχνω!)
Την Megan Fox, (γιατί μετά από μια ξανθιά, επιβάλλεται μια μελαχρινή)
Τα Comics,
Τα ροδάκινα,
Το Λονδίνο,
Αυτό εδώ το blog,
Τα ροδάκινα,
Το Λονδίνο,
Αυτό εδώ το blog,
Τα μικρά καθημερινά πράγματα,Τα τρένα,
Το γιαούρτι,
Τον χειμώνα,
Την Ιαπωνία, (με ότι αυτό συνεπάγεται)
Την γκρίνια, (εάν παρατηρήσετε καλά, την Γκρίνια την έχω και στα πράγματα που μισώ)
Την ζήλια,
Τον ύπνο,
Οτιδήποτε nerd,
Να "καβαλάω" με το αριστερό μου πόδι, τα πόδια του ανθρώπου που κοιμάται δίπλα μου,
Να νιώθω στο σινεμά, ότι και ο διπλανός μου διασκεδάζει με την ταινία όσο και εγώ,
Να πετάω pop-corn στον διπλανό μου κατά την διάρκειά της ταινίας,
Κάθε είδους Θρίλερ, (ψυχολογικά, splatter κτλ)
X-files,
Τα zombies, (σε ταινίες, σε comics, σε οτιδήποτε! Δώσε μου zombies και πάρε μου την ψυχή)
Να βρίσκω κέρματα στον δρόμο,
Να πετυχαίνω οτιδήποτε στόχο είχα βάλει,
Να με ξαφνιάζουν,Να μου κάνουν δώρα, (πρωτότυπο)
Να με φωνάζουν με το ψευδώνυμό μου,
Τις Κυριακάτικες βόλτες στη Ραφήνα, με τον Mephisto,
Το παγωτό μηχανής,
Την εποχή των ιπποτών,
Την στιγμή που η έμπνευση θα με χτυπήσει στον ώμο,
Την ταινία "Eternal Sunshine Of A Spotless Mind"
Τις μπαντάνες στα μαλλιά των γυναικών,
Τα γυαλιά μυωπίας στις γυναίκες,
Τους ανθρώπους που διεκδικούν,
Να μου λένε καληνύχτα με SMS λίγο πριν κοιμηθούν,
Να περιμένουν την απάντηση μου, για να κοιμηθούν :)
Angry birds,
Gaming Girls,
Τα "psit" (οποίος κατάλαβε-κατάλαβε)
...όλους εσάς.
...έτσι λοιπόν, τελειώνει το 2-part thingie που είχα στο μυαλό μου...
Ελπίζω να διασκεδάσατε και να με επισκεφθείτε ξανά :)
Εάν είστε τεμπέληδες και βαριέστε να ψάχνετε την λίστα με όσα ΜΙΣΩ ορίστε:
Things I HATE link
-Lcfr.
...έτσι λοιπόν, τελειώνει το 2-part thingie που είχα στο μυαλό μου...
Ελπίζω να διασκεδάσατε και να με επισκεφθείτε ξανά :)
Εάν είστε τεμπέληδες και βαριέστε να ψάχνετε την λίστα με όσα ΜΙΣΩ ορίστε:
Things I HATE link
-Lcfr.
Sunday Japanese Girl
Σας θυμίζω πως σήμερα είναι Κυριακή...Η Yuri λοιπόν, (μαζί με μια φίλη της) είναι εδώ. για να μας το επιβεβαιώσουν και να μας κάνουν να ξεκινήσουμε την νέα εβδομάδα με άλλη διάθεση...
Να την πω ανεβασμένη ή θα παρεξηγηθώ και δεν πρέπει?
heh...
Πριν το ξεχάσω, σήμερα γύρω στις 17:00 θα ανεβεί και η περιβόητη λίστα, Things I LOVE που τόσο πολύ περιμένετε :)
Enjoy your Sunday...
Yours,
-Lcfr.
Saturday, June 18, 2011
Things I HATE
Ώστε ψηφίσατε να δείτε πρώτα τα πρόσωπα/πράγματα που ΜΙΣΩ ε;
Οκ... Here goes.
Πριν συνεχίσω, θα ήθελα να προειδοποιήσω, πως μετά την ανάγνωση της παρακάτω λίστας, πολλοί από εσάς, μπορεί να μην με ξαναδιαβάσετε. Άρα, θα σας πω από τώρα "να 'στε καλά και χάρηκα"
:)
Things I HATE λοιπόν...:
Την τηλεόραση, (γενικά)
Τα μπουζούκια, (ειδικά)
Τις τσίμπλες στα ματιά,
Τα αναπάντητα μηνύματα,
Τις κλήσεις με απόκρυψη αριθμού,
Τους πέφτουλες (άρθρο),
Τα clubακια και αυτόν τον τρόπο διασκέδασης,
Τους δήθεν, "και καλά" ανθρώπους,
Τους απρόσκλητους επισκέπτες,
Τον Φώτη Σεργουλόπουλο,
Την Δέσποινα Βανδή,
Την Έλλη Κόκκινου,
Τον Hugh Jackman,
Την Ευγενία Μανωλίδου,
Τον Kurt Cobain,
Όταν το κατωσέντονο βγαίνει από το στρώμα,
Το ψέμα,
Την Tellas,
Το πρωινό ξύπνημα, (πρωτότυπος ε?)
Τον Φώτη Σεργουλοπουλο, (το είπα πιο πάνω?? Μπορείτε λοιπόν να καταλάβετε ΠΟΣΟ πολύ τον ΜΙΣΩ)
Το ξύρισμα,
Τους ανειλικρινείς ανθρώπους,
Το ουίσκι,
Τις διαφημίσεις στο Internet (Adblock 4life!)
Τα περιστέρια, (heh)
Την άσχημη αναπνοή,
Το τσιγάρο,
Τα υπονοούμενα, (εάν έχεις να πει κάτι, πες το ξεκάθαρα god dammit!!)
Τον Sean Pean, (για ευνόητους λόγους)
Να έχω βγει σινεμά με κάποιον, ο οποίος κατά την διάρκεια της ταινίας στέλνει SMS,
Τους ανθρώπους που αποφασίζουν χωρίς να δοκιμάσουν πρώτα,
Τους ανθρώπους που έχουν μόνιμα, το ένα πόδι στο παρελθόν και δεν κοιτάζουν το μέλλον,
Να γράφω κατεβατά και η απάντηση είναι μονολεκτική,
Το κουτσομπολιό, (και ότι αυτό συνεπάγεται)
Το Star Channel,
Την γκρίνια, (ειρωνεία)
Την πίεση,
Όταν κάποιος μου λέει ένα ανέκδοτο και στο τέλος είναι αυτός που γελάει περισσότερο από εμένα,
Τα αποκαλυπτικά ρούχα,
Την γυναίκα που βρίζει,
Να με στήνουν στα ραντεβού, (πάλι καλά που υπάρχει ο Mephisto και με ηρεμεί στο τηλέφωνο)
Να είμαι κουρασμένος και να μην μπορώ να κοιμηθώ,
Το ροχαλητό,
Να με ξυπνάνε τα τηλέφωνα,
Να καταλαβαίνω ότι έχω επενδύσει σε λάθος άνθρωπο,
Να ξεχνάω σημαντικά πράγματα,
Τους σφίχτες των γυμναστηρίων,
Τα άκυρα σπυράκια, που εμφανίζονται, λίγο πριν το μεγάλο σου ραντεβού,
Τους εγωκεντρικούς (ερμ... ναι... το εννοώ!!)
Να μην μου έρχεται η αναφορά την στιγμή που στέλνω το sms,
Να επιστρέφω σπίτι και να με ρωτάνε, "Γύρισες?" (...)
Να ετοιμάζομαι να φύγω και να με ρωτάνε, "Θα βγεις?" (...)
Να ακούω ένα τραγούδι, να το λατρεύω και να μην ξέρω ΚΑΝΕΝΑ στοιχείο για αυτό...
Να είμαι σε ένα ΑΔΕΙΟ βαγόνι στο μετρό ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ!
Να θέλω κάτι... και να μην είναι διαθέσιμο...
Η λίστα όπως μπορείτε να καταλάβετε, μπορεί να πάρει υπερφυσικές διαστάσεις και ίσως να την τροφοδοτώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα...
Who knows huh?
Όσο για τους φίλους/ες που ήθελαν να δουν τα Things I LOVE, θα πρέπει να κάνουν υπομονή μέχρι αύριο...
Enjoy your night!!
-Lcfr.
Οκ... Here goes.
Πριν συνεχίσω, θα ήθελα να προειδοποιήσω, πως μετά την ανάγνωση της παρακάτω λίστας, πολλοί από εσάς, μπορεί να μην με ξαναδιαβάσετε. Άρα, θα σας πω από τώρα "να 'στε καλά και χάρηκα"
:)
Things I HATE λοιπόν...:
Την τηλεόραση, (γενικά)Τα μπουζούκια, (ειδικά)
Τις τσίμπλες στα ματιά,
Τα αναπάντητα μηνύματα,
Τις κλήσεις με απόκρυψη αριθμού,
Τους πέφτουλες (άρθρο),
Τα clubακια και αυτόν τον τρόπο διασκέδασης,
Τους δήθεν, "και καλά" ανθρώπους,
Τους απρόσκλητους επισκέπτες,
Τον Φώτη Σεργουλόπουλο,
Την Δέσποινα Βανδή,
Την Έλλη Κόκκινου,
Τον Hugh Jackman,
Την Ευγενία Μανωλίδου,
Τον Kurt Cobain,
Όταν το κατωσέντονο βγαίνει από το στρώμα,
Το ψέμα,
Την Tellas,
Το πρωινό ξύπνημα, (πρωτότυπος ε?)
Τον Φώτη Σεργουλοπουλο, (το είπα πιο πάνω?? Μπορείτε λοιπόν να καταλάβετε ΠΟΣΟ πολύ τον ΜΙΣΩ)Το ξύρισμα,
Τους ανειλικρινείς ανθρώπους,
Το ουίσκι,
Τις διαφημίσεις στο Internet (Adblock 4life!)
Τα περιστέρια, (heh)
Την άσχημη αναπνοή,
Το τσιγάρο,
Τα υπονοούμενα, (εάν έχεις να πει κάτι, πες το ξεκάθαρα god dammit!!)
Τον Sean Pean, (για ευνόητους λόγους)
Να έχω βγει σινεμά με κάποιον, ο οποίος κατά την διάρκεια της ταινίας στέλνει SMS,
Τους ανθρώπους που αποφασίζουν χωρίς να δοκιμάσουν πρώτα,
Τους ανθρώπους που έχουν μόνιμα, το ένα πόδι στο παρελθόν και δεν κοιτάζουν το μέλλον,
Να γράφω κατεβατά και η απάντηση είναι μονολεκτική,
Το κουτσομπολιό, (και ότι αυτό συνεπάγεται)
Το Star Channel,Την γκρίνια, (ειρωνεία)
Την πίεση,
Όταν κάποιος μου λέει ένα ανέκδοτο και στο τέλος είναι αυτός που γελάει περισσότερο από εμένα,
Τα αποκαλυπτικά ρούχα,
Την γυναίκα που βρίζει,
Να με στήνουν στα ραντεβού, (πάλι καλά που υπάρχει ο Mephisto και με ηρεμεί στο τηλέφωνο)
Να είμαι κουρασμένος και να μην μπορώ να κοιμηθώ,
Το ροχαλητό,
Να με ξυπνάνε τα τηλέφωνα,
Να καταλαβαίνω ότι έχω επενδύσει σε λάθος άνθρωπο,
Να ξεχνάω σημαντικά πράγματα,
Τους σφίχτες των γυμναστηρίων,
Τα άκυρα σπυράκια, που εμφανίζονται, λίγο πριν το μεγάλο σου ραντεβού,
Τους εγωκεντρικούς (ερμ... ναι... το εννοώ!!)
Να μην μου έρχεται η αναφορά την στιγμή που στέλνω το sms,
Να επιστρέφω σπίτι και να με ρωτάνε, "Γύρισες?" (...)
Να ετοιμάζομαι να φύγω και να με ρωτάνε, "Θα βγεις?" (...)
Να ακούω ένα τραγούδι, να το λατρεύω και να μην ξέρω ΚΑΝΕΝΑ στοιχείο για αυτό...
Να είμαι σε ένα ΑΔΕΙΟ βαγόνι στο μετρό ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ!
Να θέλω κάτι... και να μην είναι διαθέσιμο...
Η λίστα όπως μπορείτε να καταλάβετε, μπορεί να πάρει υπερφυσικές διαστάσεις και ίσως να την τροφοδοτώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα...
Who knows huh?
Όσο για τους φίλους/ες που ήθελαν να δουν τα Things I LOVE, θα πρέπει να κάνουν υπομονή μέχρι αύριο...
Enjoy your night!!
-Lcfr.
Love/Hate
Πριν λίγα λεπτά, αποφάσισα να γράψω, έτσι για "πλάκα" (που λένε) 2 λίστες.
There you have it.
Go Nuts!
-Lcfr
Ps. Την στιγμή που έγραψα την λέξη ΠΡΟΣΩΠΑ/πράγματα, ένα ρίγος με έπιασε στον σβέρκο μου... This is gonna be fun... (μάλλον)
Η πρώτη θα περιέχει τα πρόσωπα/πράγματα ΠΟΥ ΜΙΣΩ (καθημερινά, σπάνια, απλά, σύνθετα και ίσως περίεργα). Η δεύτερη λίστα, όπως μπορείτε να καταλάβετε, θα περιέχει τα πρόσωπα/πράγματα ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ (καθημερινά, σπάνια, απλά, σύνθετα και ίσως περίεργα).
Μια λίστα σήμερα Σάββατο, και μια λίστα αύριο Κυριακή.
Και το ερώτημα λοιπόν, το μεταφέρω σε εσένα random ή καθημερινέ αναγνώστη/στρια.
Τι θα ανεβάσω σήμερα?
ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ!
Ψήφισε/πάτησε:
iLike για τα πράγματα που ΑΓΑΠΩ
iDon'tLike για τα πράγματα που ΜΙΣΩ.
Μια λίστα σήμερα Σάββατο, και μια λίστα αύριο Κυριακή.
Και το ερώτημα λοιπόν, το μεταφέρω σε εσένα random ή καθημερινέ αναγνώστη/στρια.
Τι θα ανεβάσω σήμερα?
ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ!Ψήφισε/πάτησε:
iLike για τα πράγματα που ΑΓΑΠΩ
iDon'tLike για τα πράγματα που ΜΙΣΩ.
There you have it.
Go Nuts!
-Lcfr
Ps. Την στιγμή που έγραψα την λέξη ΠΡΟΣΩΠΑ/πράγματα, ένα ρίγος με έπιασε στον σβέρκο μου... This is gonna be fun... (μάλλον)
Friday, June 17, 2011
Everything Will Change
Η αλήθεια είναι ότι σήμερα δεν είχα σκοπό να ανεβάσω απολύτως τίποτα, μπας και σας λείψω έστω και λίγο...
Άρθρο μην περιμένετε καλά μου ξωτικά...
Ο αρθρογράφος μέσα μου, έχει πάρει άδεια από την σημαία και ξεκούρασε λίγο το μυαλό και τα δάχτυλά του, για σήμερα και μόνο (σας διαβεβαιώ για αυτό)...
Ακούγοντας όμως, τυχαία, το τραγούδι που ακολουθεί, με έκανε να σκεφτώ ξανά και ξανά τον στίχο που κυριαρχεί...
"Everything will change,
but LOVE remains the same..."
Αλήθεια, πόση αλήθεια μπορεί να χωράει αληθινά, σε 8 μόνο αληθινές λέξεις?
Gavin Rossdale - Love Remains The Same
Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους και όλες εσάς, που είστε κάθε ημέρα εδώ και ανέχεστε τις λέξεις μου...
-Lcfr
Άρθρο μην περιμένετε καλά μου ξωτικά...
Ο αρθρογράφος μέσα μου, έχει πάρει άδεια από την σημαία και ξεκούρασε λίγο το μυαλό και τα δάχτυλά του, για σήμερα και μόνο (σας διαβεβαιώ για αυτό)...
Ακούγοντας όμως, τυχαία, το τραγούδι που ακολουθεί, με έκανε να σκεφτώ ξανά και ξανά τον στίχο που κυριαρχεί...
"Everything will change,
but LOVE remains the same..."
Αλήθεια, πόση αλήθεια μπορεί να χωράει αληθινά, σε 8 μόνο αληθινές λέξεις?
Gavin Rossdale - Love Remains The Same
Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους και όλες εσάς, που είστε κάθε ημέρα εδώ και ανέχεστε τις λέξεις μου...
-Lcfr
Thursday, June 16, 2011
Αγανάκτηση
Εχθές λοιπόν, έκατσε και πέρασα μία βόλτα από τους αγαπημένους μας αγανακτισμένους του Συντάγματος... (μεγάλη σας τιμή αδέρφια μου) και πρέπει να τονίσω πως, δεν (ΔΕΝ) είχα μαζί μου κατσαρόλα.
Παρόλα αυτά δεν μπορώ να πω. Ήταν διασκεδαστικό και πρωτόγνωρο όλο αυτό το πανηγυράκι, αλλά να με συγχωρεί η χάρη σας, δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που προανέφερα.
Ένα πανηγύρι στα επίπεδα Eurovision, που με τόση λαχτάρα καταναλώνετε(αι) και χαβαλές να γίνεται. Ένα μεγάλο καφενείο, για να κουβεντιάσεις πολιτικά και οικονομικά, με τον άγνωστο διπλανό σου, που είναι απογοητευμενοπικραμένος από την ζωή του, που...
NEWSFLASH!!
...την έκανε έτσι ΜΟΝΟΣ του. (Βλέπετε και η ψήφος υπάγεται στην κατηγόρια: Action/Reaction)
Μούντζες, συνθήματα, λέιζερ (έμαθα κι όλας, πως τα πράσινα λέιζερ είναι πιο δυνατά από τα κόκκινα) και το εντυπωσιακότερο πλακάτ, να γράφει το εξής θεϊκό:
Employee of the year: George Papanderou.
Απλά εξαιρετικό και γεμάτο χιούμορ. (οποίος το σκέφτηκε, μπορώ να τον βγάλω για μια κρύα μπύρα άμα λάχει...(όχι παραπάνω όμως, γιατί ζαλίζομαι))
Όπως είπα και στην παρέα μου, (αυτή η παλιοζήλια θα σας φάει! Δεν πρέπει να εκθέσω κόσμο και οικογένειες) το όλο σκηνικό των Αγανακτισμένων, το θεωρώ καλή και σωστή κίνηση του λαού, μιας και δείχνει πως αντιδρά. Είμαι όμως πεπεισμένος, πως ότι είναι να γίνει στην χώρα και σε εμάς την νέα γενιά (δυστυχώς ΚΑΙ στις επόμενες) θα γίνει. Όσο και να μην το θέλουμε, όσο και να φωνάζουμε, όσο και να χτυπιόμαστε. Ελπίζω να έχετε καταλάβει πως πλέον δεν αποφασίζουν οι εντός συνόρων "άρχοντες" αλλά οι εκτός...
Στην τελική: "Όταν χρωστάς, χρωστάς!"
Τέλος.
Deal with it.
Εδώ που τα λέμε όμως, δεν θα εκπλαγώ εάν ο Έλληνας, στις επόμενες εκλογές βγάλει πάλι πράσινο ή μπλε... Σας θυμίζω πως ο λαός μας, είναι ο αυτός με την μικρότερη σε διάρκεια μνήμης που έχει υπάρξει ποτέ...
ερμ...
Για τι θέμα γράφω σήμερα, είπαμε; Ξέχασα...
-Lcfr.
Ps. Μπορείτε να προσπαθήσετε να με χρωματίσετε ελεύθερα. Να είστε σίγουροι πως θα κάνετε λάθος, αλλά μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεστε.
Παρόλα αυτά δεν μπορώ να πω. Ήταν διασκεδαστικό και πρωτόγνωρο όλο αυτό το πανηγυράκι, αλλά να με συγχωρεί η χάρη σας, δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που προανέφερα.
Ένα πανηγύρι στα επίπεδα Eurovision, που με τόση λαχτάρα καταναλώνετε(αι) και χαβαλές να γίνεται. Ένα μεγάλο καφενείο, για να κουβεντιάσεις πολιτικά και οικονομικά, με τον άγνωστο διπλανό σου, που είναι απογοητευμενοπικραμένος από την ζωή του, που...NEWSFLASH!!
...την έκανε έτσι ΜΟΝΟΣ του. (Βλέπετε και η ψήφος υπάγεται στην κατηγόρια: Action/Reaction)
Μούντζες, συνθήματα, λέιζερ (έμαθα κι όλας, πως τα πράσινα λέιζερ είναι πιο δυνατά από τα κόκκινα) και το εντυπωσιακότερο πλακάτ, να γράφει το εξής θεϊκό:
Employee of the year: George Papanderou.
Απλά εξαιρετικό και γεμάτο χιούμορ. (οποίος το σκέφτηκε, μπορώ να τον βγάλω για μια κρύα μπύρα άμα λάχει...(όχι παραπάνω όμως, γιατί ζαλίζομαι))
Όπως είπα και στην παρέα μου, (αυτή η παλιοζήλια θα σας φάει! Δεν πρέπει να εκθέσω κόσμο και οικογένειες) το όλο σκηνικό των Αγανακτισμένων, το θεωρώ καλή και σωστή κίνηση του λαού, μιας και δείχνει πως αντιδρά. Είμαι όμως πεπεισμένος, πως ότι είναι να γίνει στην χώρα και σε εμάς την νέα γενιά (δυστυχώς ΚΑΙ στις επόμενες) θα γίνει. Όσο και να μην το θέλουμε, όσο και να φωνάζουμε, όσο και να χτυπιόμαστε. Ελπίζω να έχετε καταλάβει πως πλέον δεν αποφασίζουν οι εντός συνόρων "άρχοντες" αλλά οι εκτός...Στην τελική: "Όταν χρωστάς, χρωστάς!"
Τέλος.
Deal with it.
Εδώ που τα λέμε όμως, δεν θα εκπλαγώ εάν ο Έλληνας, στις επόμενες εκλογές βγάλει πάλι πράσινο ή μπλε... Σας θυμίζω πως ο λαός μας, είναι ο αυτός με την μικρότερη σε διάρκεια μνήμης που έχει υπάρξει ποτέ...ερμ...
Για τι θέμα γράφω σήμερα, είπαμε; Ξέχασα...
-Lcfr.
Ps. Μπορείτε να προσπαθήσετε να με χρωματίσετε ελεύθερα. Να είστε σίγουροι πως θα κάνετε λάθος, αλλά μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεστε.
Wednesday, June 15, 2011
Playlist
...and then it hit me...
Η ζωή είναι ένα μουσικό track list, που όταν ξυπνάς πρωί-πρωί, το φτιάχνεις ΕΣΥ και μόνον ΕΣΥ, ανάλογα με την διάθεση που έχεις.
Ακριβώς όπως κάνω και εγώ, λίγο πριν φύγω από το σπίτι μου τα χαράματα. Ανοίγω την λίστα με ΟΛΑ τα διαθέσιμα τραγούδια που έχω στο iPhone και επιλέγω τι και πότε θα ακούσω. Φτιάχνω, δηλαδή, το ιδανικό μουσικό play list, για να με συνοδεύσει στην ημέρα μου.
Τις περισσότερες φορές καταφέρνω να επιλέγω τα "σωστά" τραγούδια που θα με κάνουν να αισθανθώ. (το πως θα με κάνουν να αισθανθώ, δεν το προσδιορίζω όπως βλέπετε, μιας και είμαι σίγουρος έχετε καταλάβει πως το θέμα "μουσική" είναι ευαίσθητο για εμένα).
Άλλες όμως φορές, τα τραγούδια, είναι ΤΟΣΟ λάθος, που με κάνουν και αναρωτιέμαι τι σκεφτόμουν την στιγμή της επιλογής. Φυσικά, αντιδρώ άμεσα, δημιουργώντας καινούργιο play list, καίγοντας βιαστικά το προηγούμενο. (αυτό έχει να πει πολλά, για τις αντιδράσεις και τις βεβιασμένες κινήσεις που συνηθίζω να κάνω)
Τώρα, ακούστε την σκέψη μου:
Όλη η ζωή σας, είναι ένα φανταστικά μεγάλο play list και τα τραγούδια που το απαρτίζουν είναι...
...Άνθρωποι!
Οι καλές και κακές επιλογές, με σωστό ή τραγικά λάθος timing, δημιουργούν ένα μουσικό χαλί που σας ακολουθεί, κι ας μην φοράτε ακουστικά στα αυτιά...
The story of my life.
-Lcfr.
Ps. Ελπίζω ανάμεσά σας, να μην υπάρχουν άνθρωποι που συμβιβάζονται με τα τυχαία play lists του ραδιοφώνου... Δεν θέλω να πιστεύω πως οι σοφιστικέ αναγνώστες μου, βασίζονται στο "ότι κάτσει" ή στις επιλογές κάποιου άλλου...
PS2. Εάν θέλετε να ξέρετε, το play list της ζωής τους τελευταίους μήνες, περιλαμβάνει: Isabella, Αλίκη Βουγιουκλάκη και Σάκη Ρουβά. (και όχι, οι επιλογές ΔΕΝ είναι τυχαίες)
Η ζωή είναι ένα μουσικό track list, που όταν ξυπνάς πρωί-πρωί, το φτιάχνεις ΕΣΥ και μόνον ΕΣΥ, ανάλογα με την διάθεση που έχεις.
Ακριβώς όπως κάνω και εγώ, λίγο πριν φύγω από το σπίτι μου τα χαράματα. Ανοίγω την λίστα με ΟΛΑ τα διαθέσιμα τραγούδια που έχω στο iPhone και επιλέγω τι και πότε θα ακούσω. Φτιάχνω, δηλαδή, το ιδανικό μουσικό play list, για να με συνοδεύσει στην ημέρα μου.Τις περισσότερες φορές καταφέρνω να επιλέγω τα "σωστά" τραγούδια που θα με κάνουν να αισθανθώ. (το πως θα με κάνουν να αισθανθώ, δεν το προσδιορίζω όπως βλέπετε, μιας και είμαι σίγουρος έχετε καταλάβει πως το θέμα "μουσική" είναι ευαίσθητο για εμένα).
Άλλες όμως φορές, τα τραγούδια, είναι ΤΟΣΟ λάθος, που με κάνουν και αναρωτιέμαι τι σκεφτόμουν την στιγμή της επιλογής. Φυσικά, αντιδρώ άμεσα, δημιουργώντας καινούργιο play list, καίγοντας βιαστικά το προηγούμενο. (αυτό έχει να πει πολλά, για τις αντιδράσεις και τις βεβιασμένες κινήσεις που συνηθίζω να κάνω)
Τώρα, ακούστε την σκέψη μου:
Όλη η ζωή σας, είναι ένα φανταστικά μεγάλο play list και τα τραγούδια που το απαρτίζουν είναι...
...Άνθρωποι!
Οι καλές και κακές επιλογές, με σωστό ή τραγικά λάθος timing, δημιουργούν ένα μουσικό χαλί που σας ακολουθεί, κι ας μην φοράτε ακουστικά στα αυτιά...
The story of my life.
-Lcfr.
Ps. Ελπίζω ανάμεσά σας, να μην υπάρχουν άνθρωποι που συμβιβάζονται με τα τυχαία play lists του ραδιοφώνου... Δεν θέλω να πιστεύω πως οι σοφιστικέ αναγνώστες μου, βασίζονται στο "ότι κάτσει" ή στις επιλογές κάποιου άλλου...
PS2. Εάν θέλετε να ξέρετε, το play list της ζωής τους τελευταίους μήνες, περιλαμβάνει: Isabella, Αλίκη Βουγιουκλάκη και Σάκη Ρουβά. (και όχι, οι επιλογές ΔΕΝ είναι τυχαίες)
Tuesday, June 14, 2011
Power
Τελικά, μου κάνει εντύπωση το μέγεθος της δύναμης που κρύβουν τα μικρά πράγματα στην ζωή μας, την στιγμή που τις περισσότερες φορές, τα έχουμε δεδομένα.
Ένα μήνυμα, ένα τηλεφώνημα, ένα βλέμμα, μια κουβέντα, μια νότα, μια λέξη, μια πράξη, ένα "σε σκέφτομαι", ένα "κατέβα κάτω... ήρθα" και πολλά-πολλά άλλα...
Απλά πράγματα που, δυστυχώς, η καθημερινότητά μας, τα έχει κάνει κομμάτι της ρουτίνας και όταν δεν κάνουν συχνά την εμφάνισή τους σε αυτήν, δεν έγινε δα και μεγάλο θέμα μιας και ξέρεις πως είναι εκεί, απλά κρύβονται...
Φανταστείτε τα σαν τα αστέρια...
Ξέρεις πως είναι εκεί, αλλα δεν τα βλέπεις κάθε φορά που κοιτάζεις τον ουρανό...
Η δύναμη που έχουν αυτά τα μικρά πραγματάκια, εμφανίζεται όταν ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ, πλέον, να τα έχεις. Τις αναπολείς φασκελώνωντας τον εαυτό σου, κατηγοροντας τον πως τις άφησες να φύγουν... Έτσι απλά..
Βλέπετε το αρχαίο, αλλά πανάκριβο ρητό που λέει πως "εκτιμάς κάτι, μόνο όταν το χάσεις" ισχύει το μπάσταρδο... Τις περισσότερες φορές μάλιστα, το ίδιο αυτό ρητό, σου θυμίζει με περιπαικτική και ειρωνική διάθεση τον αριθμό των λαθών που έκανες. Και να είστε σίγουροι, το διασκεδάζει...
Τσουβάλια τα λάθη,
Τσουβάλια τα θέλω,
Τσουβάλια οι μετάνοιες αλλά όσες φορές και να κοιτάξεις τον ουρανό σου, το μόνο που βλέπεις είναι το μπλε και τα σύννεφα σκορπισμένα από εδώ και από εκεί.
Ήρθε η ώρα να σας ζητήσω να κάνουμε κάτι μαζί:
Ας σηκώσει το χέρι του, οποίος έχει χάσει κάτι σημαντικό, από δικό του λάθος και έχει μετανιώσει για αυτό.
(εσύ φίλε μου, στις πίσω-πίσω θέσεις, μην ντρέπεσαι... για να δω το χεράκι σου.... έεεεετσι μπράβο...)
Ωραία.
Έστω και ένας από εσάς που σηκώσατε το χέρι σας, θα ήθελα να προσπαθούσε να το διεκδικήσει, αυτήν εδώ την στιγμή! Εάν πιστεύει πως μπορεί και υπάρχουν θέσεις στον ουρανό του για αστέρια να το κάνει ΑΥΤΗΝ ΕΔΩ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ!!
(Φυσικά βασική προϋπόθεση είναι αυτήν την φορά, να κάνει ότι περνάει από το χέρι του και να ανταπεξέλθει)
Ένας μόνο μου αρκεί.
Αυτός ο ήρωας, που θα καταφέρει να βάλει το κέρμα στο μηχάνημα που γράφει:
"Insert Coin to Retry..."
-Troubled Lcfr.
Ένα μήνυμα, ένα τηλεφώνημα, ένα βλέμμα, μια κουβέντα, μια νότα, μια λέξη, μια πράξη, ένα "σε σκέφτομαι", ένα "κατέβα κάτω... ήρθα" και πολλά-πολλά άλλα...
Απλά πράγματα που, δυστυχώς, η καθημερινότητά μας, τα έχει κάνει κομμάτι της ρουτίνας και όταν δεν κάνουν συχνά την εμφάνισή τους σε αυτήν, δεν έγινε δα και μεγάλο θέμα μιας και ξέρεις πως είναι εκεί, απλά κρύβονται...
Φανταστείτε τα σαν τα αστέρια...Ξέρεις πως είναι εκεί, αλλα δεν τα βλέπεις κάθε φορά που κοιτάζεις τον ουρανό...
Η δύναμη που έχουν αυτά τα μικρά πραγματάκια, εμφανίζεται όταν ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ, πλέον, να τα έχεις. Τις αναπολείς φασκελώνωντας τον εαυτό σου, κατηγοροντας τον πως τις άφησες να φύγουν... Έτσι απλά..
Βλέπετε το αρχαίο, αλλά πανάκριβο ρητό που λέει πως "εκτιμάς κάτι, μόνο όταν το χάσεις" ισχύει το μπάσταρδο... Τις περισσότερες φορές μάλιστα, το ίδιο αυτό ρητό, σου θυμίζει με περιπαικτική και ειρωνική διάθεση τον αριθμό των λαθών που έκανες. Και να είστε σίγουροι, το διασκεδάζει...
Τσουβάλια τα λάθη,
Τσουβάλια τα θέλω,
Τσουβάλια οι μετάνοιες αλλά όσες φορές και να κοιτάξεις τον ουρανό σου, το μόνο που βλέπεις είναι το μπλε και τα σύννεφα σκορπισμένα από εδώ και από εκεί.
Ήρθε η ώρα να σας ζητήσω να κάνουμε κάτι μαζί:
Ας σηκώσει το χέρι του, οποίος έχει χάσει κάτι σημαντικό, από δικό του λάθος και έχει μετανιώσει για αυτό.
(εσύ φίλε μου, στις πίσω-πίσω θέσεις, μην ντρέπεσαι... για να δω το χεράκι σου.... έεεεετσι μπράβο...)
Ωραία.
Έστω και ένας από εσάς που σηκώσατε το χέρι σας, θα ήθελα να προσπαθούσε να το διεκδικήσει, αυτήν εδώ την στιγμή! Εάν πιστεύει πως μπορεί και υπάρχουν θέσεις στον ουρανό του για αστέρια να το κάνει ΑΥΤΗΝ ΕΔΩ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ!!
(Φυσικά βασική προϋπόθεση είναι αυτήν την φορά, να κάνει ότι περνάει από το χέρι του και να ανταπεξέλθει)
Ένας μόνο μου αρκεί.Αυτός ο ήρωας, που θα καταφέρει να βάλει το κέρμα στο μηχάνημα που γράφει:
"Insert Coin to Retry..."
-Troubled Lcfr.
Monday, June 13, 2011
I Love
Τελικά εκεί που έχεις βγάλει κάποιο συμπέρασμα για τον δρόμο σου, ένα τραγούδι σαν αυτό που ακολουθεί, με ιδιαίτερη ευκολία, στα φέρνει όλα άνω-κάνω.
Το νέο November Rain?
Ποιος ξέρει...
-Lcfr.
Τι μπορούν να σου κάνουν λοιπόν, οι Guns N' Roses...
This I Love λοιπόν.
Ένα τραγούδι βουτηγμένο στο συναίσθημα και στην ουσία...
Όποιος έχει καρδιά, ακούει.
Όποιος δεν έχει αδιαφορεί...
Enjoy.
Το νέο November Rain?
Ποιος ξέρει...
-Lcfr.
Passenger
Το συμπέρασμα που μπορώ να βγάλω, χωρίς να ταλαιπωρήσω ιδιαίτερα το μυαλό μου, είναι ότι μερικοί άνθρωποι, έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του "επιβάτη"...
Επιβάτης κάποιου αλλού, που τις περισσότερες φορές αδιαφορεί...
Θα αναρωτιέστε (και με το δίκιο σας) τι κάνει ο άνθρωπος-επιβάτης. Τι σούπερ-ηρωικές δυνάμεις έχει και αξίζει ΟΛΟΚΛΗΡΟ άρθρο? (όπως μπορείτε να καταλάβετε, ξύπνησε μέσα μου το ψώνιο) Εδώ είμαι λοιπόν, να σας δείξω προς τα που να κοιτάξετε, μπας και βρείτε καμιάν απάντηση.
Αυτή η κατηγορία, λοιπόν, δεν κάνει τίποτα άλλο, από το να γραπώνει άλλους ανθρώπους από τον σβέρκο και να μην τους αφήνουν με τίποτα. Και μην παρεξηγείτε. Δεν εννοώ κυριολεκτικά ότι τους πιάνουν τον σβέρκο... Όχι-όχι. Απλά δεν αποδέχονται ότι η ζωή προχωράει και πως ό,τι υπήρχε, πλέον δεν υπάρχει...
Ότι και να ακούνε από τον περίγυρό τους, ότι και να τους ΦΩΝΑΖΕΙ ο ΙΔΙΟΣ τους ο εαυτός, δεν αλλάζουν άποψη και δεν έχουν σκοπό να σταματήσουν να επιμένουν, για κάτι που κάπως ζούσε αλλά πλέον είναι ΚΑΙ κλινικά νεκρό.
Συνήθως αυτοί οι άνθρωποι χάνουν το επονομαζόμενο Self Respect, μιας και τις περισσότερες φορές προσπαθούν να "ξυπνήσουν" μια πεθαμένη (προ πολλού) κατάσταση, φλερτάροντας αρκετά με τον χαρακτηρισμό του γραφικού. Στην προσπάθειά τους αυτή, συνήθως εμφανίζεται ο πραγματικός τους εαυτός. Άλλες φορές μπορεί να είναι επιθετικός
Τρόπος αντιμετώπισης?
Ένας και μοναδικός.
Don't FEED them.
Δείτε αυτήν την κατηγορία ανθρώπων, σαν τα συμπαθητικά ζωάκια στον ζωολογικό κήπο. Μην τα ταΐζεται μεγαλόπρεπες κουβέντες (ΘΑ δούμε, ΘΑ σε πάρω τηλέφωνο, ΘΑ βρεθούμε, κτλ κτλ) μιας και για εσάς μπορεί να είναι ένας εύκολος τρόπος "διαφυγής" αλλά για αυτούς (εμάς?) είναι ελπίδα, που στην αρχή τους αναζωογονεί και τους επιτρέπει να πάρουν μια βαθειά ανάσα.. Ακολούθως όμως, τους πληγώνει άγαρμπα την στιγμή που συνειδητοποιούν ότι δεν ήταν τίποτα άλλο από κενές κουβέντες απλά για να γεμίσουν έναν επίσης κενό διάλογο.
So, PLEASE, Don't feed the passengers!
Σε καμία περίπτωση δεν θα θέλατε, να φοράτε τα παπούτσια τους...
-Lcfr.
Επιβάτης κάποιου αλλού, που τις περισσότερες φορές αδιαφορεί...
Θα αναρωτιέστε (και με το δίκιο σας) τι κάνει ο άνθρωπος-επιβάτης. Τι σούπερ-ηρωικές δυνάμεις έχει και αξίζει ΟΛΟΚΛΗΡΟ άρθρο? (όπως μπορείτε να καταλάβετε, ξύπνησε μέσα μου το ψώνιο) Εδώ είμαι λοιπόν, να σας δείξω προς τα που να κοιτάξετε, μπας και βρείτε καμιάν απάντηση.Αυτή η κατηγορία, λοιπόν, δεν κάνει τίποτα άλλο, από το να γραπώνει άλλους ανθρώπους από τον σβέρκο και να μην τους αφήνουν με τίποτα. Και μην παρεξηγείτε. Δεν εννοώ κυριολεκτικά ότι τους πιάνουν τον σβέρκο... Όχι-όχι. Απλά δεν αποδέχονται ότι η ζωή προχωράει και πως ό,τι υπήρχε, πλέον δεν υπάρχει...
Ότι και να ακούνε από τον περίγυρό τους, ότι και να τους ΦΩΝΑΖΕΙ ο ΙΔΙΟΣ τους ο εαυτός, δεν αλλάζουν άποψη και δεν έχουν σκοπό να σταματήσουν να επιμένουν, για κάτι που κάπως ζούσε αλλά πλέον είναι ΚΑΙ κλινικά νεκρό.
Συνήθως αυτοί οι άνθρωποι χάνουν το επονομαζόμενο Self Respect, μιας και τις περισσότερες φορές προσπαθούν να "ξυπνήσουν" μια πεθαμένη (προ πολλού) κατάσταση, φλερτάροντας αρκετά με τον χαρακτηρισμό του γραφικού. Στην προσπάθειά τους αυτή, συνήθως εμφανίζεται ο πραγματικός τους εαυτός. Άλλες φορές μπορεί να είναι επιθετικός
και απότομος, ενώ άλλες απελευθερωτικός, ανοιχτός και ειλικρινής...
Το κάνουν αυτό, μιας και δεν έχουν να χάσουν απολύτως ΤΙΠΟΤΑ...
...αλλά αντιθέτως, τις περισσότερες φορές, έχουν να κερδίσουν τα ΠΑΝΤΑ!
Το κάνουν αυτό, μιας και δεν έχουν να χάσουν απολύτως ΤΙΠΟΤΑ...
...αλλά αντιθέτως, τις περισσότερες φορές, έχουν να κερδίσουν τα ΠΑΝΤΑ!
Τρόπος αντιμετώπισης?
Ένας και μοναδικός.
Don't FEED them.
Δείτε αυτήν την κατηγορία ανθρώπων, σαν τα συμπαθητικά ζωάκια στον ζωολογικό κήπο. Μην τα ταΐζεται μεγαλόπρεπες κουβέντες (ΘΑ δούμε, ΘΑ σε πάρω τηλέφωνο, ΘΑ βρεθούμε, κτλ κτλ) μιας και για εσάς μπορεί να είναι ένας εύκολος τρόπος "διαφυγής" αλλά για αυτούς (εμάς?) είναι ελπίδα, που στην αρχή τους αναζωογονεί και τους επιτρέπει να πάρουν μια βαθειά ανάσα.. Ακολούθως όμως, τους πληγώνει άγαρμπα την στιγμή που συνειδητοποιούν ότι δεν ήταν τίποτα άλλο από κενές κουβέντες απλά για να γεμίσουν έναν επίσης κενό διάλογο.
So, PLEASE, Don't feed the passengers!
Σε καμία περίπτωση δεν θα θέλατε, να φοράτε τα παπούτσια τους...
-Lcfr.
Sunday, June 12, 2011
Sunday Japanese Girl
Καλημέρα αδέρφια.. Όπως λοιπόν, κάθε Κυριακή (και σας υπόσχομαι, για πολλές Κυριακές ακόμα) έτσι και σήμερα, θα έχουμε στην συντροφιά μας την κατηγορία Sunday Japanese Girl...
Την τιμητική της αυτήν την εβδομάδα έχει η δεσποινίδα Yuri...
Και σας διαβεβαιώ, θα βαρεθείτε να την βλέπετε μιας και ο αγαπημένος σας Lcfr, έχει φροντίσει και έχει βρει αρκετές φωτογραφίες με την συγκεκριμένη καλλονή.
Νομίζω πως τα λόγια είναι περιττά... (ειδικά στο σημείο με το slowmotion στο τέλος...)
Θα σας αφήσω να απολαύσετε φρόνιμοι το θέαμα... (Την λέξη "φρόνιμοι" την τονίζω για τον φίλο μου τον Στάμο!)
-Lcfr.
Ps. Σας έχω πει ποτέ, ότι τρελαίνομαι για τις μπαντάνες στα μαλλιά των γυναικών? ΤΡΕΛΑ. ΨΥΧΩΣΗ. ΑΡΡΩΣΤΙΑ!!!
Saturday, June 11, 2011
People Can Change
Ερεθισμένος από προσωπικές καταστάσεις, νομίζω πως ήρθε η ώρα να πω με στόμφο, δυνατή φωνή και αποφασιστικότητα Σπαρτιατών, το εξής σημαντικό (και παρακαλώ για την προσοχή σας):
PEOPLE.
CAN.
CHANGE.
Θεωρώ πολύ απλά λοιπόν, ότι αυτός που πιστεύει πως οι άνθρωποι ΔΕΝ αλλάζουν, μέσα στα χρόνια της ζωής τους, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να φοβάται και να μην έχει απλή λογική.
Όταν ο άνθρωπος λοιπόν, ζει, αναπνέει και προχωράει την ζωή του, αποκτά εμπειρίες. Ξεχωρίζει τα καλά από τα κακά, μπορεί να επιλέγει τι του κάνει και τι όχι και το σημαντικότερο...
ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ.
Εξελίσσεται σε κάτι καλύτερο ή χειρότερο (αυτό το κρίνουν οι άλλοι) αλλά το κάνει γιατί είναι στην φύση του. Γιατί ο στάσιμος άνθρωπος δεν έχει να προσφέρει τίποτα, πρώτα στον ίδιο του τον εαυτό και αμέσως μετά στον απέναντι. Εξελίσσεται λοιπόν, σε κάτι διαφορετικό από οτι ήταν πριν έναν χρόνο, έναν μήνα ή μια μέρα.
Αυτό το προνόμιο το έχουμε εμείς οι άνθρωποι.
Να ζούμε,
Να μαθαίνουμε,
Να παθαίνουμε,
Να εξελισσόμαστε!
Άρα...
ΝΑ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ!
Από τον τρόπο που είμαστε εμφανισιακά, μέχρι τον τρόπο και την προοπτική που βλέπουμε τα πράγματα που αφορούν
Το 24ωρό,
Τον μήνα,
...ή το μέλλον μας.
Αυτά...
-Lcfr.
PEOPLE.
CAN.
CHANGE.
Θεωρώ πολύ απλά λοιπόν, ότι αυτός που πιστεύει πως οι άνθρωποι ΔΕΝ αλλάζουν, μέσα στα χρόνια της ζωής τους, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να φοβάται και να μην έχει απλή λογική.
Όταν ο άνθρωπος λοιπόν, ζει, αναπνέει και προχωράει την ζωή του, αποκτά εμπειρίες. Ξεχωρίζει τα καλά από τα κακά, μπορεί να επιλέγει τι του κάνει και τι όχι και το σημαντικότερο...
ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ.
Εξελίσσεται σε κάτι καλύτερο ή χειρότερο (αυτό το κρίνουν οι άλλοι) αλλά το κάνει γιατί είναι στην φύση του. Γιατί ο στάσιμος άνθρωπος δεν έχει να προσφέρει τίποτα, πρώτα στον ίδιο του τον εαυτό και αμέσως μετά στον απέναντι. Εξελίσσεται λοιπόν, σε κάτι διαφορετικό από οτι ήταν πριν έναν χρόνο, έναν μήνα ή μια μέρα.
Αυτό το προνόμιο το έχουμε εμείς οι άνθρωποι.Να ζούμε,
Να μαθαίνουμε,
Να παθαίνουμε,
Να εξελισσόμαστε!
Άρα...
ΝΑ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ!
Από τον τρόπο που είμαστε εμφανισιακά, μέχρι τον τρόπο και την προοπτική που βλέπουμε τα πράγματα που αφορούν
Το 24ωρό,
Τον μήνα,
...ή το μέλλον μας.
Αυτά...
-Lcfr.
Friday, June 10, 2011
Deja-vu
Η σημερινή ημέρα, είχε στα σωθικά της, μια μεγάλη δόση deja-vu...
Σκηνικά, αισθήσεις, διαισθήσεις, αρώματα, κινήσεις, διάλογοι, αντίλογοι και φυσικά αυτό το όμορφο αλλά περίεργο, γαργάλημα που νιώθεις, την στιγμή που διερωτάσαι:
"τι διάολο συμβαίνει και η ζωή μου, φαντάζει σαν επανάληψη επεισοδίου των Δύο Ξένων;"
Για να πω την αλήθεια μου, δεν ξέρω πως είναι σωστό να αντιμετωπίζεις τέτοιου είδους καταστάσεις. Συνηθίζω να ανεβαίνω στην σανίδα του deja-vu και ότι γίνει-έγινε, χωρίς να το σκέφτομαι ιδιαίτερα.
ΟΜΩΣ! (δεν θα απασχολούσα τα δαχτυλάκια μου και τα ματάκια σας με αυτό το άρθρο, εάν δεν υπήρχε ένα μεγάλο ΟΜΩΣ.. σωστά;)
Όταν λοιπόν αυτά που ζεις σήμερα, σου θυμίζουν μια συγκεκριμένη ημέρα κατά την διάρκεια της οποίας, είχες κάνει ένα μεγάλο (τονίζω ΜΕΓΑΛΟ) λάθος γύρω στις 21:00 και η ώρα είναι 17:50 τι κάνεις; Προχωράς και το κανείς, ή φοράς τα καλά σου και σφυρίζεις αδιάφορα;
Γίνεται να θέλεις όσο τίποτα στον κόσμο, να κανείς δεύτερη φορά το ίδιο λάθος;
Γίνεται να πιστεύεις πως εάν ξαναδοκιμάσεις, ίσως, (λέω ίσως) να έχει διαφορετική κατάληξη και να σταματήσεις να το θεωρείς πλέον λάθος?
Γίνεται το "λάθος" του κοντινού παρελθόντος, να γίνει το "σωστό" του σήμερα? Μάλλον "το σωστό του ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ, μέχρι να λιώσουν οι σόλες του παπουτσιών σου"...
Γίνεται?
Σας ρωτάω ρε!
ΓΙΝΕΤΑΙ???
Γίνεται να παρατηρείς γύρω σου, ότι η ΙΔΙΑ Η ΗΜΕΡΑ σε οδηγεί με αργά και σταθερά βήματα προς τα εκεί?
Λες και δεν είσαι τίποτα άλλο από ένα ρομποτάκι μπαταρίας και ακολουθείς εντολές...
Λες και είσαι ρομποτάκι ρε...
...που το μόνο που ξέρει, είναι τα θέλω του.
-Lcfr.
Σκηνικά, αισθήσεις, διαισθήσεις, αρώματα, κινήσεις, διάλογοι, αντίλογοι και φυσικά αυτό το όμορφο αλλά περίεργο, γαργάλημα που νιώθεις, την στιγμή που διερωτάσαι:
"τι διάολο συμβαίνει και η ζωή μου, φαντάζει σαν επανάληψη επεισοδίου των Δύο Ξένων;"
Για να πω την αλήθεια μου, δεν ξέρω πως είναι σωστό να αντιμετωπίζεις τέτοιου είδους καταστάσεις. Συνηθίζω να ανεβαίνω στην σανίδα του deja-vu και ότι γίνει-έγινε, χωρίς να το σκέφτομαι ιδιαίτερα.
ΟΜΩΣ! (δεν θα απασχολούσα τα δαχτυλάκια μου και τα ματάκια σας με αυτό το άρθρο, εάν δεν υπήρχε ένα μεγάλο ΟΜΩΣ.. σωστά;)
Όταν λοιπόν αυτά που ζεις σήμερα, σου θυμίζουν μια συγκεκριμένη ημέρα κατά την διάρκεια της οποίας, είχες κάνει ένα μεγάλο (τονίζω ΜΕΓΑΛΟ) λάθος γύρω στις 21:00 και η ώρα είναι 17:50 τι κάνεις; Προχωράς και το κανείς, ή φοράς τα καλά σου και σφυρίζεις αδιάφορα;
Γίνεται να θέλεις όσο τίποτα στον κόσμο, να κανείς δεύτερη φορά το ίδιο λάθος;
Γίνεται να πιστεύεις πως εάν ξαναδοκιμάσεις, ίσως, (λέω ίσως) να έχει διαφορετική κατάληξη και να σταματήσεις να το θεωρείς πλέον λάθος?
Γίνεται το "λάθος" του κοντινού παρελθόντος, να γίνει το "σωστό" του σήμερα? Μάλλον "το σωστό του ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ, μέχρι να λιώσουν οι σόλες του παπουτσιών σου"...
Γίνεται?
Σας ρωτάω ρε!
ΓΙΝΕΤΑΙ???
Γίνεται να παρατηρείς γύρω σου, ότι η ΙΔΙΑ Η ΗΜΕΡΑ σε οδηγεί με αργά και σταθερά βήματα προς τα εκεί?
Λες και δεν είσαι τίποτα άλλο από ένα ρομποτάκι μπαταρίας και ακολουθείς εντολές...
Λες και είσαι ρομποτάκι ρε...
...που το μόνο που ξέρει, είναι τα θέλω του.
-Lcfr.
Thursday, June 9, 2011
Nerves!!
Χτυπάει το τηλέφωνο.
Σου λένε κάτι, που σε κάνει κόκκινο από τα νεύρα!!
Αυτό το κάτι που μόλις σου είπαν, αφορά τρίτο πρόσωπο.
Κλείνεις το τηλέφωνο.
Έχεις νεύρα!
ΠΟΛΛΑ νεύρα! (για τα δεδομένα ενός ανθρώπου που δεν φημίζεται για τα νεύρα του)
Θέλεις να ξεσπάσεις πάνω σε αυτόν που το προκάλεσε όλο αυτό.
Το θέλεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!!
Νιώθεις το μουστακάκι του Χίτλερ, να φυτρώνει κάτω από την μύτη σου αργά αργά...
Κοιτάς γύρω σου.
Κοιμούνται.
Εξακολουθείς να έχεις νεύρα.
Σκέφτεσαι: "οκ, θα τον «απογειώσω» όταν δεν θα ενοχλώ".
Η ώρα περνάει.
Νιώθεις τα νεύρα να εξασθενούν, αλλά ακόμα θες να του «τα χώσεις» στον υπερθετικό βαθμό.
Η ώρα περνάει κι άλλο.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!
Μπορείς να τον πάρεις τηλέφωνο και να του δείξεις τι θα πει βερίκοκο, μιας και δεν ενοχλείς πλέον κανέναν!
Το τηλέφωνό του καλεί.
...Τουτ-Τουτ.
Ανυπομονείς να απαντήσει.
...Τουτ-Τουτ.
Σου λένε κάτι, που σε κάνει κόκκινο από τα νεύρα!!
Αυτό το κάτι που μόλις σου είπαν, αφορά τρίτο πρόσωπο.
Κλείνεις το τηλέφωνο.
Έχεις νεύρα!
ΠΟΛΛΑ νεύρα! (για τα δεδομένα ενός ανθρώπου που δεν φημίζεται για τα νεύρα του)
Θέλεις να ξεσπάσεις πάνω σε αυτόν που το προκάλεσε όλο αυτό.
Το θέλεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!!
Νιώθεις το μουστακάκι του Χίτλερ, να φυτρώνει κάτω από την μύτη σου αργά αργά...
Κοιτάς γύρω σου.
Κοιμούνται.
Εξακολουθείς να έχεις νεύρα.
Σκέφτεσαι: "οκ, θα τον «απογειώσω» όταν δεν θα ενοχλώ".
Η ώρα περνάει.
Νιώθεις τα νεύρα να εξασθενούν, αλλά ακόμα θες να του «τα χώσεις» στον υπερθετικό βαθμό.
Η ώρα περνάει κι άλλο.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!
Μπορείς να τον πάρεις τηλέφωνο και να του δείξεις τι θα πει βερίκοκο, μιας και δεν ενοχλείς πλέον κανέναν!
Το τηλέφωνό του καλεί.
...Τουτ-Τουτ.
Ανυπομονείς να απαντήσει.
...Τουτ-Τουτ.
Τα νεύρα ξαναέρχονται σιγά-σιγά, μιας και δεν το απαντάει με την μια.
...Τουυυυτ- "...Εμπρός?"
...Τουυυυτ- "...Εμπρός?"
Ξεκινάς τον διάλογο με τη κοφτή λέξη: "ΕΛΑ!!"
....
Τελειώνεις τον διάλογο με την φιλική πρόταση: "Εντάξει αδερφέ, μιλάμε ξανά. Ευχαριστώ..."
WHAT.
THE.
FUCK!!!!
Που στον γερό-δαίμονα πήγαν τα νεύρα σου?!?!?!?!??!!
Μπορείς να μου πεις???!?!?!?!!
Πριν 30 ΜΟΝΟ λεπτά, τον συγκεκριμένο άνθρωπο ήθελες να τον βάλεις στον φούρνο με ένα μήλο στο στόμα και να τον κοιτάζεις να σιγοψήνεται την ώρα που 20χρονες Ασιάτισσες καλλονές σου κάνουν αισθησιακό μασάζ, επικών διαστάσεων...
Ηλίθιε εγκέφαλε!
Ηλίθιο ανθρώπινο κατασκεύασμα!
Κάτι τέτοιες στιγμές, δεν μπορείτε να φανταστείτε, πόσο θα ήθελα να ήμουν ένα απλό ρομπότ συναισθημάτων...
-Lcfr.
PS. Βασισμένο σε αληθινό (σημερινό) περιστατικό.
Τελειώνεις τον διάλογο με την φιλική πρόταση: "Εντάξει αδερφέ, μιλάμε ξανά. Ευχαριστώ..."
WHAT.
THE.
FUCK!!!!
Που στον γερό-δαίμονα πήγαν τα νεύρα σου?!?!?!?!??!!
Μπορείς να μου πεις???!?!?!?!!
Πριν 30 ΜΟΝΟ λεπτά, τον συγκεκριμένο άνθρωπο ήθελες να τον βάλεις στον φούρνο με ένα μήλο στο στόμα και να τον κοιτάζεις να σιγοψήνεται την ώρα που 20χρονες Ασιάτισσες καλλονές σου κάνουν αισθησιακό μασάζ, επικών διαστάσεων...
Ηλίθιε εγκέφαλε!
Ηλίθιο ανθρώπινο κατασκεύασμα!
Κάτι τέτοιες στιγμές, δεν μπορείτε να φανταστείτε, πόσο θα ήθελα να ήμουν ένα απλό ρομπότ συναισθημάτων...
-Lcfr.
PS. Βασισμένο σε αληθινό (σημερινό) περιστατικό.
Wednesday, June 8, 2011
Beautiful One
Την προσοχή σας αδέρφια...
Επειδή λοιπόν τον τελευταίο καιρό, η μελωδίες και οι γυναικείες αισθησιακές φωνές, έχουν αρχίσει και με αγγίζουν (σε σημείο να αναρωτιέμαι με τον εαυτό μου) θα σας ενημερώσω για το εξής:
Το τραγούδι που ακολουθεί, από την κυρία Anneke Van Giersbergen, είναι πραγματικά
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ!!
Σας ζητώ λοιπόν μια χάρη:
ΟΛΟΙ όσοι είστε αναγνώστες μου, να αφιερώσετε περίπου 6 λεπτά από τον πολύτιμο χρόνο σας και να το ακούσετε. Να αδειάσετε το μυαλό σας στην κιθάρα και την εκπληκτικών διαστάσεων φωνή της κυρίας Van Giersbergen.
Κάντε ένα καλό στην ψυχή σας και ακούστε το. Θα με θυμηθείτε στο τέλος του.
(όσοι θέλετε να με ξεχάσετε, καλύτερα να το αποφύγετε...)
Στην συνέχεια, πατήστε Like εάν σας άρεσε και iDon'tLike εάν ΔΕΝ. (be honest!) Ουδετερότητες δεν υπάρχουν.
Επειδή λοιπόν τον τελευταίο καιρό, η μελωδίες και οι γυναικείες αισθησιακές φωνές, έχουν αρχίσει και με αγγίζουν (σε σημείο να αναρωτιέμαι με τον εαυτό μου) θα σας ενημερώσω για το εξής:
Το τραγούδι που ακολουθεί, από την κυρία Anneke Van Giersbergen, είναι πραγματικά
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ!!
Σας ζητώ λοιπόν μια χάρη:
ΟΛΟΙ όσοι είστε αναγνώστες μου, να αφιερώσετε περίπου 6 λεπτά από τον πολύτιμο χρόνο σας και να το ακούσετε. Να αδειάσετε το μυαλό σας στην κιθάρα και την εκπληκτικών διαστάσεων φωνή της κυρίας Van Giersbergen.
Κάντε ένα καλό στην ψυχή σας και ακούστε το. Θα με θυμηθείτε στο τέλος του.
(όσοι θέλετε να με ξεχάσετε, καλύτερα να το αποφύγετε...)
Στην συνέχεια, πατήστε Like εάν σας άρεσε και iDon'tLike εάν ΔΕΝ. (be honest!) Ουδετερότητες δεν υπάρχουν.
Ή σας αρέσει, ή όχι. Απλά πράγματα.
Παρόλα αυτά, το τραγούδι είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στους/στις πανέμορφους/ες, που σπαταλούν, ανώνυμα ή επώνυμα, χρόνο καθημερινά (ή όχι) και διαβάζουν τις λέξεις μου.
Σε όλους εσάς λοιπόν...
Enjoy/Like:
Anneke Van Giersbergen Beautiful One
"Beautiful one
You shine like the sun
I wish I never left *στίχος με πολλά νοήματα*
Before I have said
You are the one
You are the one..."
-Lcfr.
Παρόλα αυτά, το τραγούδι είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στους/στις πανέμορφους/ες, που σπαταλούν, ανώνυμα ή επώνυμα, χρόνο καθημερινά (ή όχι) και διαβάζουν τις λέξεις μου.
Σε όλους εσάς λοιπόν...
Enjoy/Like:
Anneke Van Giersbergen Beautiful One
"Beautiful one
You shine like the sun
I wish I never left *στίχος με πολλά νοήματα*
Before I have said
You are the one
You are the one..."
-Lcfr.
Ps. Thanks to e-Mak :)
Cats
Σε συνέχεια του προχθεσινού άρθρου, με όνομα "Cold, Grey And Useless", (clicky here) είμαι υποχρεωμένος να πω, πως για άλλη μια φορά είδα ένα όνειρο που με γέμισε ερωτηματικά. Και σας το ορκίζομαι, αυτή την φορά είναι λιγότερο παλαβό...
Στριφογύριζα, λέει, στο κρεβάτι και η κοπέλα που κοιμόταν δίπλα μου (άγνωστων στοιχείων) με κλότσαγε διαρκώς, κρατώντας με ξύπνιο, καθώς το ξυπνητήρι με κοίταζε κατάματα, σαν να προσπαθούσε να μου πει:
"ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙΣ!
ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΣΕ ΞΥΠΝΗΣΩ!!"
Και όχι. Αυτό δεν είναι και το ωραιότερο συναίσθημα του κόσμου, μιας και συνδυάζει και αϋπνία και άγχος. Βάλε και από πάνω, το στριφογύρισμα στο κρεβάτι, χωρίς να ξεχνάς τις αρκετές ποδοσφαιρικού επιπέδου κλοτσιές και έχεις ένα φανταστικό κοκτέιλ ύπνου.
Σαν να μην μου έφταναν όλα αυτά ήμουν, λέει, περικυκλωμένος από γάτες.
Γάτες εδώ, γάτες εκεί, γάτες και παραπέρα. Όπου και να γύριζα το μάτι μου, έβλεπα τριχωτά αιλουροειδή τετράποδα, να με κοιτάζουν βαθειά στα μάτια, προσθέτοντας και τρόμο στο ήδη βεβαρημένο μου στέρνο.
Δεν θυμάμαι εάν κατάφερα να κοιμηθώ, αλλά διερωτώμαι ο καημένος:
ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΕΣ ΓΑΤΕΣ;
ΓΙΑΤΙ;
Η φρίκη που νιώθω την στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, θα με αναγκάσει να κάνω google search, μπας και μπορέσω να ερμηνεύσω το όλο θέμα με τις γάτες...
Είπαμε, μεγάλωσα με γάτες, μου αρέσουν και τις συμπαθώ ιδιαίτερα, αλλά όχι να φτάνω σε σημείο να φαντάζομαι πως τα βράδια θα φοράω την στολή της Catwoman και θα γυροφέρνω στα μπαλκόνια της Αθήνας...
Είπαμε. Όχι και έτσι.
Νιαου!
-Lcfr.
PS. Παρακαλώ όποιον γνωρίζει από όνειρα και ξέρει τι συμβολίζουν οι γάτες, να με ενημερώσει μιας και νιώθω την τρέλα να πλησιάζει ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ! Και είμαι σίγουρος πως δεν θα αντέξετε χωρίς τα αρθράκια μου, που σας πειράζουν το μυαλό σε καθημερινή βάση... :)
Στριφογύριζα, λέει, στο κρεβάτι και η κοπέλα που κοιμόταν δίπλα μου (άγνωστων στοιχείων) με κλότσαγε διαρκώς, κρατώντας με ξύπνιο, καθώς το ξυπνητήρι με κοίταζε κατάματα, σαν να προσπαθούσε να μου πει:
"ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙΣ!ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΣΕ ΞΥΠΝΗΣΩ!!"
Και όχι. Αυτό δεν είναι και το ωραιότερο συναίσθημα του κόσμου, μιας και συνδυάζει και αϋπνία και άγχος. Βάλε και από πάνω, το στριφογύρισμα στο κρεβάτι, χωρίς να ξεχνάς τις αρκετές ποδοσφαιρικού επιπέδου κλοτσιές και έχεις ένα φανταστικό κοκτέιλ ύπνου.
Σαν να μην μου έφταναν όλα αυτά ήμουν, λέει, περικυκλωμένος από γάτες.Γάτες εδώ, γάτες εκεί, γάτες και παραπέρα. Όπου και να γύριζα το μάτι μου, έβλεπα τριχωτά αιλουροειδή τετράποδα, να με κοιτάζουν βαθειά στα μάτια, προσθέτοντας και τρόμο στο ήδη βεβαρημένο μου στέρνο.
Δεν θυμάμαι εάν κατάφερα να κοιμηθώ, αλλά διερωτώμαι ο καημένος:ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΕΣ ΓΑΤΕΣ;
ΓΙΑΤΙ;
Η φρίκη που νιώθω την στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, θα με αναγκάσει να κάνω google search, μπας και μπορέσω να ερμηνεύσω το όλο θέμα με τις γάτες...
Είπαμε, μεγάλωσα με γάτες, μου αρέσουν και τις συμπαθώ ιδιαίτερα, αλλά όχι να φτάνω σε σημείο να φαντάζομαι πως τα βράδια θα φοράω την στολή της Catwoman και θα γυροφέρνω στα μπαλκόνια της Αθήνας...Είπαμε. Όχι και έτσι.
Νιαου!
-Lcfr.
PS. Παρακαλώ όποιον γνωρίζει από όνειρα και ξέρει τι συμβολίζουν οι γάτες, να με ενημερώσει μιας και νιώθω την τρέλα να πλησιάζει ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ! Και είμαι σίγουρος πως δεν θα αντέξετε χωρίς τα αρθράκια μου, που σας πειράζουν το μυαλό σε καθημερινή βάση... :)
Tuesday, June 7, 2011
CBAGFT Final
Λοιπόν, τέτοιες διαφημίσεις στους δρόμους, ΔΕΝ βοηθούν να πεις μια και καλή το:"Can't Blame A Guy For Trying" που έγραφα πριν με πάρει ο βαθύς μεσημεριανός ύπνος.
Βλέπετε, πλέον αγαπάμε ιδιαίτερα τα Noodles αλλά δεν προλάβαμε να τα δοκιμάσουμε όσο θα θέλαμε...
Τι?
Περιμένατε να βγάλετε συμπέρασμα?
...μάλλον ξεχάσατε ότι έχετε να κάνετε με τον Lcfr και όχι κάποιον προβλέψιμο τυπάκο που συναντάς εύκολα και τυχαία στον δρόμο...
-Lcfr.
CBAGFT
Σήμερα θα ξεκινήσω με το:
"Can't Blame A Guy For Trying." (ή αλλιώς CBAGFT) (θα βγάλει νόημα σε λίγο, θα δείτε...)
...και σας μιλάω ειλικρινά αυτήν την στιγμή. Την αποτυχία μπορώ να την δεχτώ και να την καταλάβω. Όλοι μας την έχουμε γευτεί κάποια στιγμή της ζωής μας. Άλλοι στον υπερθετικό βαθμό, ενώ άλλοι σε πιο light έκδοση. Αυτό όμως που δεν μπορώ να δεχθώ (τουλάχιστον στην ζωή που ζω τα τελευταία 1-2 χρόνια) είναι η μη προσπάθεια.
Όταν προσπαθείς για κάτι, οτιδήποτε και να είναι αυτό, δείχνεις άνθρωπο που επιδιώκει να αλλάξει μια σταλιά από την καθημερινότητά του. Από την ζωή που κουβαλάει στα μπατζάκια του παντελονιού του καιρό τώρα. Το κάνει χωρίς να σκεφτεί:
Εάν αποτύχεις, μπορείς να γράψεις το:
"Can't Blame A Guy For Trying."
...και εάν το γράψεις, απομακρύνσου ήσυχα-ήσυχα, από την πόρτα που χτυπούσες. Τουλάχιστον θα αποχωρήσεις έχοντας την ικανοποίηση, ότι δεν το άφησες στην τύχη του και προσπάθησες μέχρι την τελευταία στιγμή. Με αποτέλεσμα να αναγκαστείς να σταματήσεις...
"Can't Blame A Guy For Trying." (ή αλλιώς CBAGFT) (θα βγάλει νόημα σε λίγο, θα δείτε...)
...και σας μιλάω ειλικρινά αυτήν την στιγμή. Την αποτυχία μπορώ να την δεχτώ και να την καταλάβω. Όλοι μας την έχουμε γευτεί κάποια στιγμή της ζωής μας. Άλλοι στον υπερθετικό βαθμό, ενώ άλλοι σε πιο light έκδοση. Αυτό όμως που δεν μπορώ να δεχθώ (τουλάχιστον στην ζωή που ζω τα τελευταία 1-2 χρόνια) είναι η μη προσπάθεια.
Όταν προσπαθείς για κάτι, οτιδήποτε και να είναι αυτό, δείχνεις άνθρωπο που επιδιώκει να αλλάξει μια σταλιά από την καθημερινότητά του. Από την ζωή που κουβαλάει στα μπατζάκια του παντελονιού του καιρό τώρα. Το κάνει χωρίς να σκεφτεί:
"...ρε, τι θα γίνει εάν αποτύχω;"
Εάν είστε από αυτούς που έχουν αφισοκολλημένη την τελευταία πρόταση στο υπνοδωμάτιό τους, τότε ακούστε το εξής και ακούστε το καλά:
Ξέρετε πόσες φορές, σε εμένα προσωπικά, από ένα e-mail, από ένα απλό μήνυμα, από μια απλή και καθημερινή κίνηση, έχει γεννηθεί ένα απίστευτο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ σκηνικό ζωής, που κρύβει μαγικές στιγμές; Δεν θα πω πως συμβαίνει συχνά, αλλά έχει συμβεί στο παρελθόν, γιατί απλά το προσπάθησα. Γιατί απλά το επεδίωξα με όποιο αποτέλεσμα κι αν ερχόταν.
Από μια τόσο δα μικρή κίνηση, μπορεί (τονίζω την λέξη μπορεί) να προκύψει το μεγαλύτερο. Αυτό που θα το ζήσεις στο έπακρό του και στην περίπτωση που τελειώσει, (...), θα το αναπολείς χωρίς πικρία στο στόμα σου, αλλά μια αξιολάτρευτη γεύση...
Συνηθίζω να λέω πως μια ελιά στο χωράφι, μπορεί να είναι μεγάλη και εντυπωσιακή, αλλά ΠΡΕΠΕΙ να έχουμε στο μυαλό μας, πως και αυτή ξεκίνησε από έναν τόσο δα μικρό και απλό καρπό.
Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να βγει από αυτόν. Το μόνο που έχεις να κανείς, είναι να προσπαθήσεις και να τον φυτέψεις.
Ξέρετε πόσες φορές, σε εμένα προσωπικά, από ένα e-mail, από ένα απλό μήνυμα, από μια απλή και καθημερινή κίνηση, έχει γεννηθεί ένα απίστευτο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ σκηνικό ζωής, που κρύβει μαγικές στιγμές; Δεν θα πω πως συμβαίνει συχνά, αλλά έχει συμβεί στο παρελθόν, γιατί απλά το προσπάθησα. Γιατί απλά το επεδίωξα με όποιο αποτέλεσμα κι αν ερχόταν.
Από μια τόσο δα μικρή κίνηση, μπορεί (τονίζω την λέξη μπορεί) να προκύψει το μεγαλύτερο. Αυτό που θα το ζήσεις στο έπακρό του και στην περίπτωση που τελειώσει, (...), θα το αναπολείς χωρίς πικρία στο στόμα σου, αλλά μια αξιολάτρευτη γεύση...
Συνηθίζω να λέω πως μια ελιά στο χωράφι, μπορεί να είναι μεγάλη και εντυπωσιακή, αλλά ΠΡΕΠΕΙ να έχουμε στο μυαλό μας, πως και αυτή ξεκίνησε από έναν τόσο δα μικρό και απλό καρπό.
Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να βγει από αυτόν. Το μόνο που έχεις να κανείς, είναι να προσπαθήσεις και να τον φυτέψεις.
Εάν αποτύχεις, μπορείς να γράψεις το:
"Can't Blame A Guy For Trying."
...και εάν το γράψεις, απομακρύνσου ήσυχα-ήσυχα, από την πόρτα που χτυπούσες. Τουλάχιστον θα αποχωρήσεις έχοντας την ικανοποίηση, ότι δεν το άφησες στην τύχη του και προσπάθησες μέχρι την τελευταία στιγμή. Με αποτέλεσμα να αναγκαστείς να σταματήσεις...
...όσο και να μην το θες.
-Lcfr.
Ps1. Βασικότατη προϋπόθεση για να μπορέσεις να έχεις επιτυχία σε ότι σκοπό έχεις βάλει, είναι να είσαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ πως είναι αυτό που θέλεις. Πως είσαι χιλιάδες φορές βέβαιος και δεν έχεις τις λέξεις "Ίσως", "Μάλλον" και "Μπορεί" στις προτάσεις σου.
PS2. Οι προαναφερθείσες λέξεις όπως μπορεί να ξέρετε, δείχνει άνθρωπο που δεν γνωρίζει τι θέλει και δεν ξέρει εάν το επόμενο βήμα του, θα είναι σε πλακόστρωτο ή σε λάσπη.
PS3. Φυσικά, για να πεις αυτό το "CBAGFT" πρέπει να σε βοηθούν οι καταστάσεις γύρω σου... Μία κατάσταση που ΔΕΝ βοηθάει στην προκειμένη περίπτωση, θα ακολουθήσει αργότερα, με ένα post που θα έχει μια φωτογραφία γεμάτη νόημα. So, Stay Tuned.
-Lcfr.
Ps1. Βασικότατη προϋπόθεση για να μπορέσεις να έχεις επιτυχία σε ότι σκοπό έχεις βάλει, είναι να είσαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ πως είναι αυτό που θέλεις. Πως είσαι χιλιάδες φορές βέβαιος και δεν έχεις τις λέξεις "Ίσως", "Μάλλον" και "Μπορεί" στις προτάσεις σου.
PS2. Οι προαναφερθείσες λέξεις όπως μπορεί να ξέρετε, δείχνει άνθρωπο που δεν γνωρίζει τι θέλει και δεν ξέρει εάν το επόμενο βήμα του, θα είναι σε πλακόστρωτο ή σε λάσπη.
PS3. Φυσικά, για να πεις αυτό το "CBAGFT" πρέπει να σε βοηθούν οι καταστάσεις γύρω σου... Μία κατάσταση που ΔΕΝ βοηθάει στην προκειμένη περίπτωση, θα ακολουθήσει αργότερα, με ένα post που θα έχει μια φωτογραφία γεμάτη νόημα. So, Stay Tuned.
Subscribe to:
Posts (Atom)