Passenger

Το συμπέρασμα που μπορώ να βγάλω, χωρίς να ταλαιπωρήσω ιδιαίτερα το μυαλό μου, είναι ότι μερικοί άνθρωποι, έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του "επιβάτη"...

Επιβάτης κάποιου αλλού, που τις περισσότερες φορές αδιαφορεί...

Θα αναρωτιέστε (και με το δίκιο σας) τι κάνει ο άνθρωπος-επιβάτης. Τι σούπερ-ηρωικές δυνάμεις έχει και αξίζει ΟΛΟΚΛΗΡΟ άρθρο? (όπως μπορείτε να καταλάβετε, ξύπνησε μέσα μου το ψώνιο) Εδώ είμαι λοιπόν, να σας δείξω προς τα που να κοιτάξετε, μπας και βρείτε καμιάν απάντηση.

Αυτή η κατηγορία, λοιπόν, δεν κάνει τίποτα άλλο, από το να γραπώνει άλλους ανθρώπους από τον σβέρκο και να μην τους αφήνουν με τίποτα. Και μην παρεξηγείτε. Δεν εννοώ κυριολεκτικά ότι τους πιάνουν τον σβέρκο... Όχι-όχι. Απλά δεν αποδέχονται ότι η ζωή προχωράει και πως ό,τι υπήρχε, πλέον δεν υπάρχει...

Ότι και να ακούνε από τον περίγυρό τους, ότι και να τους ΦΩΝΑΖΕΙ ο ΙΔΙΟΣ τους ο εαυτός, δεν αλλάζουν άποψη και δεν έχουν σκοπό να σταματήσουν να επιμένουν, για κάτι που κάπως ζούσε αλλά πλέον είναι ΚΑΙ κλινικά νεκρό.

Συνήθως αυτοί οι άνθρωποι χάνουν το επονομαζόμενο Self Respect, μιας και τις περισσότερες φορές προσπαθούν να "ξυπνήσουν" μια πεθαμένη (προ πολλού) κατάσταση, φλερτάροντας αρκετά με τον χαρακτηρισμό του γραφικού. Στην προσπάθειά τους αυτή, συνήθως εμφανίζεται ο πραγματικός τους εαυτός. Άλλες φορές μπορεί να είναι επιθετικός

και απότομος, ενώ άλλες απελευθερωτικός, ανοιχτός και ειλικρινής...

Το κάνουν αυτό, μιας και δεν έχουν να χάσουν απολύτως ΤΙΠΟΤΑ...
...αλλά αντιθέτως, τις περισσότερες φορές, έχουν να κερδίσουν τα ΠΑΝΤΑ!

Τρόπος αντιμετώπισης?
Ένας και μοναδικός.

Don't FEED them.

Δείτε αυτήν την κατηγορία ανθρώπων, σαν τα συμπαθητικά ζωάκια στον ζωολογικό κήπο. Μην τα ταΐζεται μεγαλόπρεπες κουβέντες (ΘΑ δούμε, ΘΑ σε πάρω τηλέφωνο, ΘΑ βρεθούμε, κτλ κτλ) μιας και για εσάς μπορεί να είναι ένας εύκολος τρόπος "διαφυγής" αλλά για αυτούς (εμάς?) είναι ελπίδα, που στην αρχή τους αναζωογονεί και τους επιτρέπει να πάρουν μια βαθειά ανάσα.. Ακολούθως όμως, τους πληγώνει άγαρμπα την στιγμή που συνειδητοποιούν ότι δεν ήταν τίποτα άλλο από κενές κουβέντες απλά για να γεμίσουν έναν επίσης κενό διάλογο.

So, PLEASE, Don't feed the passengers!

Σε καμία περίπτωση δεν θα θέλατε, να φοράτε τα παπούτσια τους...

-Lcfr.