Smoke Detector

Παλιότερα, σας είχα "αποκαλύψει" πως πάσχω από το σύνδρομο του Self Sabotage. Όταν δηλαδή ο οργανισμός, χωρίς να σε ρωτήσει απαραίτητα, ψάχνει μανιωδώς να βρει στοιχεία που θα τον χαλάσουν, σε οποία καινούργια κατάσταση βιώνει.

Τον τελευταίο καιρό (τον τελευταία μήνα καλύτερα) θεωρώ πως έχω εξελίξει το συγκεκριμένο σύνδρομο, σε κάτι ΠΟΛΥ πιο αμυνογενές. Το έχω φέρει, δηλαδή σε ένα επίπεδο, που με προστατεύει πριν ακόμα καταλάβω με τι έχω να κάνω.

Σκεφτείτε το σαν έναν αισθητήρα. Ο οποίος δεν "ψάχνει" την φωτιά, αλλά τον καπνό. Στην αρχή είναι τόσο διάφανος, που το απλό μάτι δεν θα τον συλλαμβάνει εύκολα. Αυτός ο αισθητήρας λοιπόν, δεν κάνει τίποτα άλλο, από το να εντοπίζει τις πιθανά κακές καταστάσεις που ενδεχομένως στο μέλλον να σε απειλήσουν. Πρόθυμα λοιπόν, σε κάνει να αντιδράς νωρίς. Πρίν φας τα μούτρα σου, πρίν πληγωθείς, πρίν τρελαθείς κτλ κτλ...

Το δύσκολο σε όλο αυτό, είναι ότι πολλές φορές ο συναγερμός που βαράει στο μυαλό σου, προσπαθώντας να σου φωνάξει: "ΠΡΟΣΕΧΕ ΜΗΝ ΜΠΛΕΞΕΙΣ", είναι χαμηλόφωνος και υποτονικός. Τον ακούς, αλλά επιλέγεις να αδιαφορείς, μπλέκοντας εκεί που δεν πρέπει. Εκεί που, υπό άλλες διαφορτετικές συνθήκες, δεν θα έμπλεκες ποτέ!

Για κλείσιμο, σήμερα θα μάθουμε να κλείνουμε το ρήμα που κολλάει ιδιαίτερα:

Μπλέκω, μπλέκεις, μπλέκει.

Πως ξεμπλέκω; Πως ξεμπλέκεις; Πως ξεμπλέκει;

Άτιμε αισθητήρα... ΠΡΕΠΕΙ κάποια στιγμή να σε τελειοποιήσω...

Που θα μου πάς...

-Lcfr.