Ακούγοντας ένα τραγούδι λίγο πριν, (θα σας πω στο τέλος του άρθρου σε ποιο τραγούδι αναφέρομαι) συνειδητοποίησα ότι η μουσική, τελικά, είναι το σημαντικότερο στοιχείο για να μπορώ να ζω. (καλά-καλά, ίσως το οξυγόνο να είναι λίγο πιο σημαντικό για την επιβίωσή μου αλλά δεν το πάω εκεί)
Όσο κόντρα και να πηγαίνουν τα πράγματα, όσο χάλια και να νιώθεις, όσο πειραγμένες κι εάν είναι οι ημέρες που διανύεις, να είσαι σίγουρος ότι την στιγμή που θα βάλεις τα ακουστικά στα αυτάκια σου και ξεκινήσουν οι νότες να γεμίζουν το εγκέφαλο, τότε να είσαι σίγουρος ότι μπορείς και ΘΑ δεις τα πράγματα με άλλη απόχρωση. (εντέχνως απέφυγα να γράψω την λέξη ΠΡΕΠΕΙ, αν και τελευταία έμαθα ότι μερικά ΠΡΕΠΕΙ, δεν μπορείς να τα γκρεμίσεις, όσο και να θέλεις)
Η μουσική, όποια και να είναι αυτή που προτιμάτε, μπορεί να κάνει πολλά.
Χωρίς αυτήν, προσωπικά δεν θα μπορούσα να ξημερώσω άλλη μια ημέρα...
Χωρίς αυτήν, θεωρώ ότι θα ήμουν ένα απλό ρομποτάκι χωρίς συναίσθημα, χωρίς καρδιά, χωρίς απολύτως τίποτα.
Η μουσική αναπνέει για εμάς!
Το τραγούδι που προκάλεσε όλο αυτό το λεκτικό παραλήρημα ακολουθεί και είναι από την πάντα του Dave Matthews με τον Warren Haynes επί σκηνής και το όνομα του τραγουδιού: Cortez The Killer. Η live έκδοση είναι βγαλμένη από άλλο πλανήτη. Ξυπνάει συναισθήματα, χρώματα και διαθέσεις. Η μουσική Blues, στα καλύτερά της.
Σάββατο βράδυ ρε. Ακούστε καλή μουσική.
Καλό κάνει. Δίνει ανάσα για να βγάλουμε το μυαλό μας από άλλα πράγματα.
Άντε να σας δω...
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment