Εχθές όμως, πήρε το καλοσχηματισμένο μου αυτάκι, μια συζήτηση στις ειδήσεις με θέμα τα γεγονότα που έγιναν στο γήπεδο Καραΐσκάκη το Σάββατο που μας πέρασε.
Όχι-όχι, δεν θα ασχοληθώ με το αθλητικό κομμάτι της ιστορίας. Προς διαόλου, δεν θα σας το έκανα ποτέ αυτό. Απλά παρατηρούσα με πόσο λάγνο και διαστροφικά ψηφοθηρικό ύφος, οι πολιτικοί του πάνελ, προσπαθούσαν με οποιοδήποτε τρόπο να εκμεταλλευτούν τις ομάδες ποδοσφαίρου και τον φανατισμό που (καλώς ή κακώς) επικρατεί στον λαό αυτού του τόπου. Και αναρωτιόμουν ο αδαής:

Είναι τόσο κουτός, που δεν βλέπει σε τι σημείο έχει φτάσει η χώρα που υποτίθεται πως γέννησε τον παγκόσμιο πολιτισμό. Ή μήπως το έχει ξεχάσει ΚΑΙ αυτό? Δεν μπορεί ο δύστυχος να καταλάβει ότι όλες οι γραβάτες του κοινοβουλίου, δεν σκέφτονται ούτε στο ελάχιστο τον φτωχό και τον άνεργο πολίτη αυτοί του κράτους, αλλά τι θα προλάβουν να αρπάξουν μέσα στην θητεία τους.
Όχι μόνο αυτό. Αλλά τη θητεία αυτή, του την ανανεώνει κάθε 4 χρόνια.
Τι με ρωτάτε; Εάν νιώθει τύψεις που τα κάνει όλα αυτά? Για να νιώσεις αδέρφια, πρέπει να έχεις "νιονιό". Και σας ρωτάω, που μπορείς να το βρεις ανάμεσα σε τέτοιου είδους συμπολίτες...

Τώρα θα μου πείτε: "τι σε έπιασε σήμερα;"
Δεν με έπιασε κάτι. Απλά με ενοχλεί το σημείο που έχει φτάσει η χώρα που με γέννησε. Μάλλον όχι με ενοχλεί... Με θλίβει. Και όταν η θλίψη σε έχει κυριεύσει για τον τόπο σου, τότε προς τα που πρέπει να κοιτάξεις για να δεις το μέλλον με αισιοδοξία?
Προβληματισμοί και καρφιά από τον yours truly Lcfr.
P.S. Εάν προσπαθήσετε να με "χρωματίσετε" πολιτικά, εύχομαι να τα καταφέρετε. Ζήτω σε εσάς, αλλά να ξέρετε ότι κάνετε λάθος. Ότι και να λέτε.
No comments:
Post a Comment