Lonely Nail

Ήρθε η ώρα, να σας πω και ένα μικρο μυστικό για εμένα. (Πλάκα-πλάκα, έτσι που το πάμε, σε λίγο θα τα ξέρετε ΌΛΑ για εμένα... Έχω την εντύπωση πως κάτι πρέπει να κάνω για αυτό και σύντομα..)

Από μικρός λοιπόν, το νύχι του παράμεσου (διπλανό δάχτυλο του μικρού) στο δεξί μου χέρι, (μην κοιτάτε το χέρι σας, για να δείτε σε πιο δάχτυλο αναφέρομαι! Σας βλέπω!) ήταν ο αποδέκτης όλων των κακών συναισθημάτων που ενίοτε είχα/έχω:

• Στεναχώρια,
• Θλίψη,
• Άγχος,
• Πίεση,
• Ζήλια,
• Ανασφάλεια,
• Φόβος...

...και πολλά άλλα παρόμοια συναισθήματα, με έκαναν να "ξύνω" το συγκεκριμένο νύχι με αποτέλεσμα να το έχω αλλοιώσει αρκετά. Είμαι σίγουρος πως ακούγετε σιχαμερό και αηδιαστικό, αλλά τι να κάνουμε. Έτσι μεγάλωσα, έτσι συνήθισα και έτσι ακριβώς κάνω.

Όσοι λοιπόν, έχετε την σπάνια (πραγματικά) δυνατότητα να με δείτε από κοντά και θέλετε να καταλάβετε σε τι διάθεση βρίσκομαι, δεν έχετε να κάνετε τίποτα άλλο, από το να κοιτάξετε το συγκεκριμένο νύχι στο δεξί μου χέρι. Αν και, για να πω την αλήθεια μου, λίγες είναι οι στιγμές που το έχω "εκτεθειμένο" σε κοινή θέα. Συνήθως το κρύβω, ή επιλέγω συγκεκριμένες στάσεις χεριών, που να μην φαίνεται...

Και σας διαβεβαιώ.
Την συγκεκριμένη περίοδο, φοράω hansaplast για να μην φαίνεται.
Yup, this is NOT a good period.
Thanks for noticing.

-Lcfr.
P.S. Ξέρω ξέρω. Ήταν η άχρηστη πληροφορία της ημέρας. Όμως ήταν μια ευγενική προσφορά του Lcfr.
P.S.2. (άσχετο) Αλλά μου ήρθε όρεξη για κρέπα, με φυστικοβούτυρο και κοτόπουλο...