Trains

Χρόνια τώρα, ακούμε ότι οι γυναίκες, δεν είναι τίποτα άλλο από τραίνα στις ζωές των ανδρών. Φεύγει το ένα, αλλά αμέσως μετά έρχεται το άλλο με την σειρά του.

Θεωρώ ότι γενικεύσεις τέτοιου είδους δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα, για αυτό με μαεστρικό τρόπο, θα το αλλάξω λίγο μπας και το φέρω στα μέτρα μου...

ΟΛΟΙ οι άνθρωποι που τυχαία μπήκαν στην ζωή μας, σε οποιοδήποτε τομέα (είτε είναι επαγγελματικός, συναισθηματικός, φιλικός κτλ), μπορούν ανά πάσα στιγμή να εξαφανιστούν, σαν άλλο τραίνο. Τραίνο, που απλά έκανε την στάση του, αναστάτωσε, άλλαξε, χρωμάτισε, ταρακούνησε, μάγεψε, ενθουσίασε, αναζωπύρωσε και αμέσως μετά έκανε το γλυκό ΠΟΥΦ! και εξαφανίστηκε σαν καπνός.
Εξαφανίστηκε.

Είτε γιατί έπρεπε, είτε γιατί ήταν λογικό, είτε γιατί φάνταζε δίκαιο, είτε γιατί ήταν η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων.

Για να "φύγει" ένα τραίνο από μια στάση, θα πει ότι δεν είδε κάτι που να το κάνει να εγκατασταθεί μόνιμα. Ή, ας μην κρυβόμαστε, μπορεί να είδε κάτι να γυαλίζει εντονότερα στην διπλανή στάση και η περιέργεια και μόνο, να το έκανε να φύγει χωρίς επιστροφή.

Είναι λυπηρό, δεν λέω, αλλά τα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι και πολλά. Δυστυχώς, είμαστε αναγκασμένοι να αποδεχθούμε ότι μερικοί άνθρωποι μπαίνουν στην ζωή μας, φορώντας στο μπλουζάκι τους την ημερομηνία λήξης. Σε εμφανές σημείο για να ξέρεις τι σου γίνεται.

Όμως το θετικό στην όλη αυτή ιστορία είναι ότι από τέτοιες "σχέσεις" ο άνθρωπος εξελίσσεται, μαθαίνει και απορροφά τα στοιχεία που πρέπει, μέχρι να συναναστρέφεται ανθρώπους που μπαίνουν στην στάση του, χωρίς να έχουν σκοπό να φωνάξουν το:

"...Επόμενη στάση: Νέα Χαλκηδόνα..."

Άλλωστε εάν δεν υπήρχαν στάσεις, δεν θα υπήρχαν και τραίνα...
Σωστά;

-Lcfr.