Mistakes prt2

Πριν καιρό, είχα αναλώσει αυτές εδώ τις γραμμές, γράφοντας για τα λάθη που έχω κάνει μέσα στις πρώτες 65ημέρες του 2011.

Λάθη από εδώ, λάθη από εκεί, λάθη και παραπέρα. (ορίστε το τότε άρθρο).

Εάν παρατηρήσατε στο τέλος του, γράφω πως δεν μετανιώνω για αυτά, ούτε για λίγα λεπτά της ημέρας.

Και έτσι είναι.
Αλήθεια.

Από τότε μέχρι σήμερα λοιπόν, ο ρυθμός των λαθών έχει μειωθεί δραματικά, αλλά ρε διάολε, δεν λέει να μηδενιστεί με τίποτα. Ή έστω να ελαχιστοποιηθεί!!

Πλέον όμως, πιστεύω ότι το εγωιστικό: "μην μετανιώνετε για τα λάθη σας" έχει χάσει την ουσία και το έντονο χρώμα του. Εάν σκεφτεί κανείς πως ο εγκέφαλος ΜΟΝΟΣ του, βάζει την ταμπέλα "λάθος" σε οποία κίνηση κάνουμε, τότε θα καταλάβει ότι εάν δεν την μετανιώναμε δεν θα ήταν λάθος αλλά κάτι με εντελώς διαφορετικό χαρακτηρισμό...

Εγώ;

Δεν σας κρύβω ότι 2-3 μεγάλα λάθη (του 2011) τα έχω μετανιώσει στον υπερθετικό βαθμό με αποτέλεσμα να νιώθω ότι πρέπει να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου, για να τα φτιάξω. Γνωρίζοντας εξαρχής πως δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχω...

Ξέρουμε όμως όλοι, πως ο όρος σιγουριά και λάθος δεν είναι πιασμένα χέρι-χέρι. Εάν είσαι όμως ΣΙΓΟΥΡΟΣ για τα θέλω σου, τα ΛΑΘΗ σου, μπορούν να μεταμορφωθούν σε επένδυση και μέλλον. (με ότι αυτό κουβαλάει μαζί του)

Φτάνεις στο σημείο, κάτι τέτοιες στιγμές και αναρωτιέσαι, τι στον διάολο σκεφτόσουν την στιγμή που έκανες τα λάθη που έχεις μετανιώσει και παρακαλάς, να εφευρεθεί μια μηχανή του χρόνου, όχι για να πας πίσω και να μην τα κάνεις, αλλά για να κλότσαγες σαν άλλος Σαραβάκος, τον τότε εαυτό σου, φωνάζοντάς του:

"ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΜΑΔΕΡΦΑΚΕΡ???"

-Lcfr.
Ps. Την πρώτη Ιουλίου, λοιπόν, θα είμαστε στην Τράπεζα για την εξαργύρωση των επιταγών, που μας έρχονται από τα ξένα...