Don't fear the Reaper

Νομίζω πως στο παρελθόν έχω αναφερθεί στις φοβίες που με διακατέχουν. Φοβίες περίεργες, αστείες και σίγουρα παράξενες, για εσάς τους φυσιολογικούς και πανέμορφους ανθρώπους. (είδατε τι κόλακας μπορώ να γίνω για μερικά ilike?? :P)

Αποφάσισα λοιπόν, ανά τακτά χρονικά διαστήματα να γράφω για μια από αυτές μου τις φοβίες, μπας και καταφέρω να διώξω μακριά καμία από δαύτες... (εάν δεν τα καταφέρω, τουλάχιστον θα έχετε διασκεδάσει με το ανώμαλο και αξιολάτρευτα, πειραγμένο μου μυαλό)

Φοβία #1
Οδήγηση.
Ή αλλιώς:
Βγήκε ο Lcfr παγανιά!

Όπως μπορεί να ξέρετε, δεν οδηγώ. Ενώ το ξέρω το κόλπο, δεν έχω πάρει δίπλωμα για τρεις ιδιαίτερα απλούς, αλλά σημαντικούς (για εμένα) λόγους. Read on...

Είμαι 100% σίγουρος πως θα κοπώ στα σήματα μιας και η αποστήθιση είναι κάτι που δεν το μπορώ με τίποτα. Άρα πως, μα τον γέρο δαίμονα, να μάθω απ' έξω τόοοοοσα σήματα και να μην κάνω πάνω από 2 λάθη στην εξέταση; Έλεος. Βάλτε με μασήσω γυαλί, ή να την πέσω σε καμιά ηλικιωμένη στην λαϊκή και θα το κάνω! Να είστε σίγουροι πως θα το κάνω καλά και θα έχω ένα χαμόγελο μέχρι τον άλλο κόσμο. Αποστήθιση στα σήματα, μέσα από ένα βιβλίο/εγκυκλοπαίδεια όμως, όχι! Not me!
Ο δεύτερος λόγος της εκούσιας αποχής μου από την σοφεράντζα είναι η άγνοια των διαστάσεων του αυτοκινήτου. Μην βιαστείτε να απαντήσετε πως αυτό θα το συνηθίσω. Μέχρι τότε τι γίνεται;

Ας πούμε ότι ο δάσκαλος οδήγησης (...) με μαθαίνει σε ένα μικρό Toyota Yaris (η επιλογή του μοντέλου τυχαία, και κάθε υπόνοια για διαφήμιση μακριά από εμένα). Παίρνω λοιπόν το δίπλωμα, αλλά το αυτοκίνητό μου, είναι ένα VW GOLF ή κάποιο μεγαλύτερο σε μέγεθος. ΤΙ ΚΑΝΩ ΜΑ ΤΟΝ ΤΟΥΤΑΤΗ?; Πως διαχειρίζομαι την διαφορά μεγέθους; Πώς θα ξέρω που αρχίζει και που τελειώνει το αμάξι, έτσι ώστε να είμαι σίγουρος πως χωράω να περάσω από το στενό που έχω μπροστά μου; Έχω και τον καθυστερημένο στα δεξιά, που έχει παρκάρει έξω-έξω και εάν δεν χωρέσω θα του πάρω κανένα καθρέφτη για σουβενίρ να έχω να τον θυμάμαι.

(συμφωνώ με την άποψη ότι οι καθρέφτες βοηθούν στο να κουμαντάρεις τις διαστάσεις του αυτοκινήτου, αλλά όπως έχει πει και ο Meat Loaf σε ένα εκπληκτικό παλιό του τραγούδι: "Objects in the rear view mirror, may appear closer than they are...")

Τρίτος και τελευταίος λόγος είναι ότι μου έχει καρφωθεί στο μυαλό πως σε ένα από τα ταξίδια μου, σαν άλλη Αλίκη Βουγιουκλάκη πίσω από το τιμόνι, θα σβαρνίσω μια γιαγιά μαζί με τις σακούλες του Super Market. Και όχι τίποτα άλλο, η γιαγιά δεν θα πεθάνει και θα με τρέχει στα δικαστήρια για το υπόλοιπο της καταπληκτικής μου ζωής. Μην με ρωτάτε γιατί θα το κάνει αυτό.. Ίσως να με γουστάρει η πορνόγρια και να θέλει άλλα...

Σιγά αξιολάτρευτη γιαγιά... τι πάθατε; Σας έσπασα μια εξάδα αυγά ημέρας, τον γοφό και λίγο το αριστερό σας πόδι. Μικρό το κακό. Αφήστε με να ζήσω! Είμαι πολύ όμορφος για να με τραβάτε στα δικαστήρια...

Σας παρακαλώ;

-Lcfr: The schizophrenic, bipolar, angry Batman of the Internet.
Ps. Eγώ τελικά, αυτό το συμπαθητικό "Ν" στο πίσω παράθυρο του αυτοκινήτου, πότε θα το βάλω??? Και να είστε σίγουροι, πως το δικό μου "Ν" δεν θα λέει τα κλασσικά: "Νέος Οδηγός" και "Ναι ΡΕ! είμαι καινούργιος!". Το δικό μου θα λέει:
"Νεωκόρος της κόλασης" ή
"Νάρκισσος σπάνιας μορφής. Adore me!"