Cookie Jar

Πόσο εύκολο θα ήταν, εάν όλοι μας, όλοι δηλαδή οι καθημερινοί, απλοί ή περίπλοκοι άνθρωποι, μπορούσαμε να συγκεντρώναμε τα προβλήματά μας, μέσα σε ένα cookie jar...

Αυτά τα συμπαθητικά χειροποίητα βαζάκια, που συνήθως η γιαγιά σου, κρατούσε τα κουλουράκια κανέλας, που τόσο πολύ σου άρεσαν όταν ήσουν πιτσιρικάς...

Τα ίδια αυτά βάζα, που κοίταζες αμέτρητες ώρες με τεράστια λαχτάρα και παρακαλούσες να ήσουν λίγα εκατοστά ψηλότερος, έτσι ώστε να μπορούσες να έφτανες στο πάνω-πάνω ράφι... Εκεί που κρυβόταν ο μπισκοτένιος θησαυρός σου...

Και τι δεν θα έδινες για να κοίταγες μέσα σε αυτό το cookie jar...
Και τι δεν θα έδινες, για να άδειαζες με απληστία το περιεχόμενό του μπροστά σου, χωρίς να σκεφτείς για τις συνέπειες του μετά...

Τώρα, αντέστρεψε αυτό που γράφω και κοίτα το σήμερα.

Και τι δεν θα έδινες, τώρα που μεγάλωσες και δεν είσαι πια παιδί, να μην ξανά κοίταζες τα διάφορα προβλήματα που σε βασανίζουν, μιας και τα έχεις τοποθετήσει με ευλάβεια, μέσα στο ίδιο αυτό Cookie Jar... Δυστυχώς αυτήν την φορά, όπου και να το βάλεις, όσο ψηλά και να το καταχωνιάσεις θα έχεις...

...ΠΑΝΤΑ...

...πρόσβαση...

Cookie jar...
..της γιαγιάς...

-Lcfr.
P.s. Έχω ακόμα ένα άρθρο, που αφορά τους ψεύτες γύρω μας... Εάν βρω χρόνο, μπορεί και να... Enjoy το Cookie Jar και το μετά, όταν έρθει...