Job Issues

Μέσα στο έτος που περπατάμε, έχει τύχει να γνωρίσω άτομα (αδιευκρίνιστου φίλου έτσι για να σας τσιτώσω) που είτε δεν είχαν δουλειά, είτε ήταν άνεργοι εκ πεποίθησης, είτε απλά περίμεναν να "πιάσουν την καλή και να αποκατασταθούν" σε μια μέτρια ζωούλα, περιμένοντας τον κουβαλητή/αντρούλη, καρτερικά στο σπίτι. (έχοντας σαν προτεραιότητα το μήκος και το χρώμα των νυχιών)

Είμαι της άποψης (και ελπίζω να συμφωνείτε και εσείς μαζί μου) πως ο άνθρωπος, πρέπει να είναι παραγωγικός από την στιγμή που θα ξυπνήσει, μέχρι την στιγμή που θα κοιμηθεί. Έχοντας λοιπόν, αυτό κατά νου, μπορώ να πω ότι παραξενεύομαι και εντυπωσιάζομαι με την απάθεια που δείχνουν μερικοί άνθρωποι γύρω μας. Δεν μπορώ να χωνέψω, ότι κάποιος μπορεί να λειτουργεί όταν η ημέρα του ξεκινά και το καλύτερο που μπορεί να κάνει, είναι να δει πρωινάδικα και το βράδυ τούρκικα σήριαλ (ναι ρε, κάτι ξέρω για αυτά) άντε στην καλύτερή περίπτωση τον ατάλαντο Παπακαλιάτη στο Mega. (copy/paste)

Η εβδομάδα που μόλις τελείωσε, με πήγε τόσο κόντρα που δεν θυμάμαι καν το όνομά μου. Όμως, δεν την αλλάζω ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. Εάν ξεκινούσε άλλο ένα αντίγραφό της, την Δευτέρα που μας έρχεται, θα το ζούσα στους ίδιους ρυθμούς και με την ίδια ένταση.

Ο παραγωγικός άνθρωπος, είναι ζωντανός και ο γεμάτος.
Ο παραγωγικός άνθρωπος, γυρίζει σπίτι του και νιώθει πως κάτι κατάφερε.
Κάτι έκανε. Ό,τι ήταν αυτό.
Σημαντικό ή ασήμαντο, είναι κάτι.

Το κάτι που έχει εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη αξία από το τίποτα.

-Crfl.