Πόσο άδικο, είναι μερικές φορές, να τιτλοφορείς "λάθος" μια γνωριμία με κάποιον άνθρωπο, την ίδια ΑΚΡΙΒΩΣ στιγμή που ο άλλος, μπορεί να έχει χτίσει στο μυαλό του, μια ολόκληρη ιστορία γύρω σου. Ένα ολόκληρο παραμύθι, που τα είχε όλα:
Παλάτι, πριγκίπισσα (εσένα), πρίγκιπα (εμένα), νεράιδες και ροζ αποχρώσεις, χωρίς δράκους και περίεργες καταστάσεις με "αν", "εφόσον" και "ίσως"...
Μερικές φορές, το δικό μας λάθος, είναι για κάποιους άλλους, χιλιάδες φορές το σωστό.
Άλλες φορές το δικό μας σωστό, για κάποιους άλλους το εκατομμύρια φορές λάθος.
Εντυπωσιακό πόσος κόσμος υπάρχει εκεί έξω.
Εντυπωσιακό ποσά διαφορετικά θέλω υπάρχουν εκεί έξω.
Εντυπωσιακό πόσο δύσκολο είναι, τα "σωστά" και τα "λάθος" σου, να μπορέσουν να συμπέσουν με έναν από αυτούς.
Είναι πλέον σίγουρο λοιπόν, ότι η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο, από μια τρισδιάστατη ταινία που παίζει για εσένα.
Private προβολή, χωρίς ειδικά γυαλιά και ποπ κορν στο χέρι.
Μόνο που σε αυτήν την προβολή δεν παίζεις... αλλά ΖΕΙΣ.
Enjoy your movie then.
To cast πλέον, δεν με χωράει.
I'm out.
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment