Τελικά, αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι πως το "ο επιμένων νικά" θεσμοθετήθηκε και το λέμε απρόσκοπτα στην καθημερινότητα μας.... Ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω...
Θεωρητικά λοιπόν νομίζω, πως ο επιμένων, αυτός δηλαδή που "επιμένει" να προσπαθεί ή να διεκδικεί κάτι, συναντά τοίχο ή τοίχους μπροστά του, χωρίς να τον εμποδίζουν ούτε για λίγα δευτερόλεπτα να τον χτυπά ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ να τον χτυπά, χωρίς να καταλαβαίνει πολλά-πολλά.
Υπάρχουν περιπτώσεις που, ο επιμένων, καταφέρνει να ρίξει τις όποιες αντιστάσεις έχει ο τοίχος που αντιμετωπίζει, αλλά ουσιαστικά και ρεαλιστικά (όπως συνηθίζω να αντιμετωπίζω τα πράγματα), ο "επιμένων", τις περισσότερες φορές αγκαλιάζει με ζεστασιά και θαλπωρή τον γνωστό σε όλους πούλο. (να με συγχωρείτε για την κακιά λεξούλα)
Σκεφτείτε το. Οι τοίχοι (όπως έχω γράψει και στο παρελθόν) υπάρχουν, είτε συγκεκριμένα για αυτόν, είτε γενικά για όλους. Αυτό και μόνο, θα πει ότι μερικά πράγματα που βρίσκονται μέσα από τους τοίχους, υπάρχουν για να προστατεύονται. Ειδικά την στιγμή που ο ιδιοκτήτης τους, έχει "δει" μερικά στοιχεία του επίδοξου εισβολέα που δεν του αρέσουν...
Τα σωστά κριτήρια όμως, είναι τα τωρινά.
Αυτά που υπάρχουν σήμερα.
Τώρα.
Αυτήν εδώ την στιγμή που διαβάζεις τις γραμμές μου.
Όχι τα χθεσινά ή αυτά που είδες πριν από έναν χρόνο.
Ο επιμένων, λοιπόν, δεν νικά τις περισσότερες φορές.
Καλό θα είναι όμως, να υπάρχει λόγος που δεν νικά.
Αληθινός λόγος.
Φρέσκος λόγος.
Λόγος με υπόσταση και όχι "δεν μου βγαίνει" σε όμορφες λεξούλες.
-Lcfr.
Ps. Να με συγχωρείτε, για άλλη μια φορά, για την κακή λεξούλα που αναγκάστηκα να γράψω σήμερα...
No comments:
Post a Comment